Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 mei 2025
Ik zou gaarne zien, mijnheer Holmes, dat u met den volgenden trein met mij naar Mackleton terugkeerdet." Mijn vriend schudde het hoofd. "Mijn collega Watson zou u kunnen zeggen, dat wij op het oogenblik onze handen vol werk hebben. Ik word bezig gehouden door de zaak van de Ferrers Documenten en de Abergavenny moord komt morgen voor.
Zooals nu gebleken is, was uw tegenwoordigheid niet noodig en zou ik de zaak ook zonder u tot dit einde hebben gebracht; niettemin ben ik u zeer dankbaar. Kamers zijn voor u in het Brambletge Hotel besproken, derhalve kunnen wij samen naar het dorp wandelen." "Wel, Watson, wat denk je er van?" vroeg Holmes, toen wij den volgenden morgen terugreisden. "Ik kan zien, dat ge niet voldaan zijt."
Gij hadt het ver kunnen brengen, indien gij u op het boksen hadt toegelegd." »Gij ziet, Watson, dat ik, als alles mij mocht tegenslaan nog een ander beroep kan kiezen," zei Holmes lachend, »ik ben er zeker van dat onze vriend ons nu niet in de kou zal laten staan." »Zeker, komt gij binnen, sir; gij met uwe vrienden," antwoordde de portier, »het spijt mij wel, Mr.
Achter een schoorsteen-uitstek verloor ik hem uit het gezicht, doch onmiddellijk daarna kwam hij weder te voorschijn en verdween toen weder aan de tegenovergestelde zijde. Toen ik mij ook naar boven begaf vond ik hem zittend op de hoek-balken. »Gij daar, Watson?" riep hij. »Ja." »Dit is de plaats. Wat is dat zwarte ding daar beneden?" »Een regenpijp." »Een bak aan het einde?" »Ja."
Dat is, zoover ik mij bezin, alles wat er tusschen ons is voorgevallen. Ge kunt u voorstellen, Dr. Watson, hoe ik met zoo'n buitenkansje in mijn schik was. Den halven nacht zat ik overeind in mijn bed; want ik kon van blijdschap niet slapen en den volgenden dag vertrok ik naar Birmingham met een trein, die mij lang voor het vastgestelde uur aan het adres moest brengen.
En iemand, die in dat district woont, zou dan ook zeer goed juist met deze drie kunnen beginnen. Wat dunkt u er van, mijnheer Watson?" "Er zijn grenzen te trekken, wat de mogelijkheid betreft van monomanie," antwoordde ik.
Telkens weer herhaalde hij, dat hij welgemoed tot het ambtelooze leven zou terugkeeren, als hij de samenleving van professor Moriarty kon bevrijden. "Ik geloof, Watson, dat ik vrij kon zeggen niet vergeefs geleefd te hebben," zeide hij. "Ook als heden aan mijn werk een einde kwam, ik zou het met gelatenheid overleven. De Londensche lucht zou mij te zoeter zijn om in te ademen.
In Aldershot zijn niet zoo heel veel burgers en een mismaakt man moest er de aandacht getrokken hebben. Ik besteedde een dag om hem te zoeken, en op een avond, dezen zelfden avond, Watson, vond ik hem. De man heet Henry Wood; hij woont op een kamer in de straat, waar de beide vrouwen hem ontmoetten. Hij was nog slechts vijf dagen in Aldershot geweest.
Dan volgden eenige voetstappen en toen weer de indruk van den band. "Zeker geslipt," merkte ik op. Holmes trok een bremstruik naar zich toe. Tot mijn schrik bemerkte ik, dat de blaadjes gedeeltelijk rood gekleurd waren. Ik zag nu ook op het pad donkere vlekken en verdroogd bloed. "Slecht," zei Holmes. "Slecht! Blijf staan, Watson. Geen onnoodige voetstappen. Wat kan ik hier lezen!
Overeenkomstig het plan, dat wij ontworpen hadden om de proef op onze onderstellingen te nemen dat "wij" is nog al fijn, vindt ge niet, Watson? ging ik gisteren morgen om zes uur naar het Albert-dok aan boord van de May Day van de Liverpool, Dublin en Londen Stoom-Pakketvaart-Maatschappij.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek