Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !

Bijgewerkt: 28 juni 2025


Hij is dolgraag op een paardemarkt, en wandelt op de parade voor de tamboers uit, met den rug naar de mooie mannen toe. De Hollandsche jongen encanailleert zich lichtelijk, en noemt spoedig over uit een woordenboek, dat aan Hollandsche moeders niet bevalt; maar hij heeft ook weinig aanmatiging jegens de dienstboden.

Het was aandoenlijk een man van bij de negenenzestig te hooren spreken van "als ik oud word"! "Klaas", ging hij voort "zoo as meheer wel begrijpt, krijgt ook een zakduit. Maar wat doet Klaas? Klaas doet niets, dan nou en dan de straat voor iemand wieden. Klaas houdt zich gek; Klaas danst met zen bochel; en as ie centen krijgt van de lui en van de kinderen, dan wandelt Klaas de poort uit.

Als ik dan oud en jong in nieuwe jeugd Ontwikkeld zag en heerlijk opgebloeid, Dan klopte mij het hart van zoete vreugd. Zóo schijnt mij die daar ginds zijn schreden wendt, De hovenier uit deze Hemelgaard! Hij wandelt rond, zoo rustig, zoo bedaard, Toch merkt men wel hoe goed hij alles kent. Tevreden blikken slaat hij wijd en zijd; Niets schijnt er aan zijn vriendlijk oog te ontgaan.

En zij staarden somber voor zich heen. Hoe is 't mogelijk, vraagt men zich af, dat menschen somber zien, met wie de Heiland wandelt op den weg? Dat was voor deze beide »Emmaüsgangers« alleen mogelijk, omdat zij Hem niet kenden, omdat hun oogen »werden gehouden«. Straks, als hun oogen opengaan, verdwijnt alle somberheid als sneeuw voor de zon, en blijft er niets over dan blijdschap.

Maar hooger vlucht neemt hij in andere deelen van zijn werk; daar wandelt hij niet met bedaarden of levendigen pas over den beganen grond, maar hij zweeft er boven. Deze abt is waarlijk dichter; heeft ten minste eenige der wezenlijke eigenschappen van een dichter.

In de ontvangkamer hoort men 't leven van borden, lepels en vorken. Maria Clara heeft gezegd dat ze geen eetlust had, en is aan de piano gaan zitten, terwijl de vroolijke Sinang naast haar haar geheimzinnige woorden in 't oor zegt, en Padre Salvi rusteloos op en neer wandelt van 't eene eind van 't vertrek naar 't ander.

De wind is bijna geheel gaan liggen, en de laatste booten met witte en roode zeilen van verschillenden vorm, komen de eene na de andere aanleggen aan de kade, waar reeds, in afwachting van den nachtdienst van Paschen, de heele wereld van Nauplia tusschen de blauwe uniformen der officieren van het garnizoen heen en weer wandelt.

Heel goed: maar wat voert hij daar in de ruïnen uit? Hij wandelt. Met u hoevelen zijt gij? Wij zijn met ons zestienen, en wij hebben geen levensmiddelen meer. Hebt gij nog eene andere kano? Ja, wij hebben er nog een groote. Welnu, zeide ik, ik heb levensmiddelen." Daarop mijne manschappen roepende, liet ik naar de kano de helft van een wild zwijn, een zak met tasajo, rijst en beschuit brengen.

Hij leest haar voor uit zijn werk, hij is met haar in den blauwen ether die Friederike overal omzweeft: dit zal hij nu verliezen. O de wereld is zoo schoon, zoo schoon voor hem die haar genieten kan. Nu zijn de droomen van zijn kindsheid vervuld. Wandelt hij niet door de toovergaarden uit zijn droomen?

Door de oude straten wandelt men verder naar de kade langs oude huizen met veel beeldhouwwerk, terwijl op den drempel de eene of andere vrouw, in gedachten verzonken, den nieuweren tijd te binnen brengt. Maar laat eens een buurvrouw of een toevallige voorbijgangster een praatje beginnen, dan wordt de peinzende een drukke babbelaarster.

Woord Van De Dag

verduldige

Anderen Op Zoek