Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 juli 2025
Heel goed, heel goed; en wat kan Mattia? Deze speelde eerst een deuntje op de viool en daarna op den horen. Dit verwierf vooral den bijval der kinderen die, in een kring om ons heen geschaard, naar ons stonden te luisteren. En Capi? vroeg mijn vader, waar speelt die op? Ik denk niet, dat gij alleen voor uw pleizier dien hond met u medeneemt.
In het innerlijke dier woningen worden ter nauwernood eenige meubelen aangetroffen; bij voorbeeld houten banken, ruwe tafels, bedden voor de groote personen, terwijl de kinderen zich met schapenvachten vergenoegen. En toch vindt de kunst eene gereede plaats te midden van dat oorspronkelijk bestaan. Bijna alle Boeren beoefenen de muziek; zij krassen op de viool of spelen op de fluit.
Hoe vreeselijk waren ze! Hoe klaar, hoe vol van het leven, hoe wreed! Men kon ze niet ontvluchten. En toch, wat subtiele tooverkracht school in ze! Ze schenen een plastischen vorm aan vormlooze dingen te geven, en een geluid te bezitten, even zacht als van een viool. Louter woorden! Bestond er iets reëelers dan woorden? Ja, er waren dingen, die hij als jongen nooit begrepen had. Hij begreep ze nu!
Je voelt de ziel van een viool zoo trillen in zijn kast. En dan, alleen maar zoo een paar snaren, die alles zingen. O, een viool, een viool! Jules ... begon Amélie. En o, tante, een harp! Een harp, zoo tusschen je beenen, een harp, die je omhelst met je beide armen, een harp is net een engel met lange gouden haren ... O, ik heb nog nooit op een harp gespeeld! Jules, schei uit! riep Amélie schel.
Leer mij uw lied, zeide Mattia, wij zullen het dan samen zingen en ik denk, dat ik het wel spoedig met de viool zal kunnen begeleiden; dat moet zeer mooi zijn. Dat zou zeker zeer mooi zijn en het "geëerde publiek" zou wel een hart van steen moeten hebben om ons niet ruimschoots daarvoor te beloonen. Die studie werd ons echter bespaard.
Je moeder kan plezier aan je beleven!" En werd dit woord bewaarheid? Tien jaar later zat er op den hoek van een straat in Londen een blinde man erbarmelijk op een viool te spelen. Zijn pet, die op de straat voor zijn voeten lag, en waarin eenige koperen geldstukjes waren, liet duidelijk zien, wat hij aan de menschen vroeg.
Als ze 's zomeravonds de viool hoorde klinken van den kruisweg, waar de speelman op het hek zat en de jonge lui de polka dansten, zoodat 't stof hen om de ooren stoof, dan maakte ze een langen omweg door 't bosch om dat niet te zien en te hooren.
Minuccio toonzette die woorden dadelijk op een zachte en klagende wijze, gelijk de stof dit eischte in die dagen; later ging hij naar het hof, terwijl koning Peter nog aan tafel zat en hem verzoeken liet wat op zijn viool te spelen. Hij deed dit zoo, dat allen in de koninklijke zaal buiten zich zelf waren, en zij stonden allen zwijgend en gespannen te luisteren, de koning nog meer dan de anderen.
Mademoiselle Sidonie vond "Le Vengeur" een meesterstuk en beloofde, daar zij in den schouwburg, waaraan zij verbonden was, tevens de eerste viool speelde, Rodolphe, dat zij zou zorgen, dat zijn stuk zou worden aangenomen. Juist op het teederste oogenblik werd het gesprek gestoord door oom Monetti, wiens stap, licht als die van den commandeur, op den corridor klonk.
De viool van dokter Abels was een prachtig instrument, en toen Dorus 's avonds, na langen tijd zijn vriendin te hebben ontbeerd, haar in de armen hield en de snaren geheimzinnig fluisterend tot hem spraken, speelde hij, phantaseerde hij en liefkoosde hij zijn instrument als een minnaar zijne geliefde.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek