Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 juli 2025
Alles kan, als 't moet, als men 't ernstig wil." "Dat zal hem in de techniek achteruitzetten", bromde Tournel. Onverbiddelijk bleef de medicus bij zijn besluit. "Muziek hooren moog je, zooveel als je wilt. Albertine zal je alle dagen wat voorspelen, maar zelf muziek maken, niet. Zoodra je wat aangesterkt zult zijn, zal ik je viool weer uit den ban doen. Leeren moog je ook niet."
Otto, je zult pleizier in mijn jongen hofmusicus hebben," lachte dokter Abels. "'k Ben er zeer verlangend naar; 'k heb er al zooveel van gehoord door Albertine." "Altijd weer Albertine," dacht Dorus, terwijl hij, den dokter aanziende, zei: "Maar mijn viool is niet hier." "Dat's minder, Dorus; je zult toch kunnen spelen." "Hoe dan, mijnheer?"
"Hij heeft 't zichzelf geleerd," antwoordt Signor Carlo zachtkens; "maar," voegt hij er bij, "zóó heb ik hem ook nog nooit hooren spelen; daar word je koud van." De dokter wenkt met de hand, dat hij zwijgen moet, en luistert met ingehouden adem. "Dorus, Dorus!" roept vrouw Keetje, als de viool verstomt. In een oogwenk staat de knaap naast haar, vat haar hand en vraagt: "Is het nu goed?
Elze schudde weemoedig haar kort-lokkig hoofd. Ze nam een oude viool van den wand, die ze mee wilde nemen, om op een reizend muzikant te lijken. Na een vermoeienden tocht kwam ze bij het paleis van den koning, waar ze bleef wachten. Een der wachters van het paleis vroeg haar, wat ze wilde. Den koning zien, zei ze. Je bent moe! Ja; ik kom van heel ver.
Achter ieder mooi ding schuilt iets tragisch ... Hoe bekoorlijk was hij geweest, den vorigen avond aan het diner, toen hij met verschrikte oogen en half geopende lippen in een genot vol huivering tegenover hem had gezeten in de club, waar de roode kaarsschermpjes de ontwakende verwondering op zijn gelaat nog warmer purperden! Tot hem te spreken was als het spelen op een fijnbesnaarde viool.
Elk jaar gingen ze 4 of 6 weken lang op reis om allerlei familieleden te bezoeken en op die reis werd dan natuurlik heel wat nieuws verteld en gehoord en de tocht maakte een onderwerp van gesprek uit gedurende de rest van 't jaar. De boeren bij Kaapstad hadden ook veelal enige slaven, die viool speelden.
Het zou misschien een andere muzikant zijn; dien avond speelden er nog meer. Maar nauwelijks was hij de orkest-deur binnen, of een oude heer stond op en riep, op zijn Engelsch natuurlijk: "Stilte!" Dadelijk was alles stil. "Mee, ouwentje, mee!" zei de heer, die de lord was, die de viool gekocht had en hij bracht den blinden muzikant op het orkest.
In de eerste plaats is dat geen piano, maar een fluit." "Maar jij bent ook dronken, mijn waarde," antwoordde de dichter den wijsgeer, die op den steenen vloer was gaan zitten. "Het is een viool." "Een vio ... Ha, ha! Luister eens, Schaunard," stamelde Colline, terwijl hij zijn vriend aan zijn beenen trok, "die is goed! Mijnheer daar beweert, dat het een vio ...."
Hij bleef zeker nog op den weg staan praten met ieder, die hij tegenkwam, en hij wierp zeker nog elk kind een geldstuk toe. Hij zou nog tegen elk gerimpeld oudje zeggen, dat ze met den dag jonger en mooier werd en hij zou nog best eens op een ton kunnen gaan zitten en op de viool spelen voor hen, die om den Meistang wilden dansen. Och hemel, ja!
Mijn vader vond, dat wij een goed daggeld maakten met onze viool en onze harp en hij besliste daarom, dat wij muzikanten zouden blijven. Dit deelde hij ons mede den dag vóór ons vertrek. Laten wij naar Frankrijk terugkeeren, zeide Mattia, en van de eerste gelegenheid de beste gebruik maken om te vluchten. Waarom zouden wij geen reisje door Engeland maken? Omdat ons een ongeluk overkomen zal.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek