Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !

Bijgewerkt: 27 juli 2025


Dit schrijven behelsde in slechts weinige woorden de aankondiging der nederlaag van Willem Van Loo, maar meldde tevens dat de ridder Pierre de Bohain, drager des briefs, hem verdere bijzonderheden zou doen kennen. "Aldus, uw heer koning heeft de Kerels verwonnen? God zij dank! Ik vreesde dat het zoo gemakkelijk niet zou gaan", zeide Gervaas Van Praet. "Het is te Yperen dat de slag werd geleverd?"

De geheele barricade was toegesneld, en allen hadden zich op een afstand in een kring geschaard, beseffende dat 't onmogelijk was, een woord te zeggen bij 't geen zij zien zouden. Le Cabuc, verwonnen en geen poging tot verzet meer beproevende, beefde over al zijn leden. Enjolras liet hem los en zag op zijn horloge. "Keer in tot u zelven," zeide hij. "Bid of denk. Gij hebt nog een minuut."

De vorsten van Europa, de uilen bij dien dageraad, sloten aanvankelijk getroffen en ontsteld de oogen, en openden ze niet weder dan om te dreigen. Een ontzetting die begrijpelijk, een toorn die verschoonbaar is. Deze zonderlinge revolutie was nauwelijks een schok geweest, zij had zelfs het verwonnen koningschap de eer niet bewezen het als vijand te behandelen en zijn bloed te storten.

Hoogmoedig en verwaand was de Vorstin; men kon op haar gelaat bemerken dat die zegepralende intrede haar hart met een nijdig genoegen streelde: zij smeet haar stijve blikken met hoogmoed en opgeblazenheid over het verwonnen volk, dat in de vensters, op de pompen, ja op de daken geklommen was om de stoet te kunnen aanschouwen. Aan de andere zijde des Konings reed Louis Hutin, zijn zoon.

28 maakten een gedruisch, hetwelk altijd wielt in die lucht zonder weersgesteldheid getint, gelijk het zand wielt, wanneer de wervelwind blaast. 31 En ik, wiens hoofd door verbijstering omgord was, zeide: "Meester, wat is dat hetwelk ik hoor? en welk volk is het dat zóó verwonnen schijnt in de pijn."

Nu, met bedaarde, effene bewoording, lei ze tusschen hen beiden de koude verklaring, dat hij met dat meisje niet trouwen mocht. Ze sprak van zijn niet voldoenden ouderdom, van zijne in slempspel versmeten gezondheid, van zijn naam en van zijn toekomst. Lang sprak ze, haar gedachte lengde zich uit over een eentonigen vloed van grijze volzinnen, en bevreesd, beklemd, verwonnen luisterde hij toe.

En toch, dat was dezelfde vrouw, dezelfde die als aan mijne voeten had geknield, en mijne hand had gekust in de verrukking der liefde, zij die nu als eene furie tegen mij woedde en mij zoo onbarmhartig verstiet. En dat was geene coquette, die met valsche teederheid mijn hart had verwonnen, om het met koele wreedheid te vertreden in hetzelfde uur.

Uit de bonte vrouwenrei trad Anna, Zij, de jongste en schoonste van de schare, Lieflijk als een blonde lentemorgen. Haastig treedt zij voort naar Ojan-Pavo, En zij strengelt om zijn hals heur armen, Drukt heur teederkloppend hart aan 't zijne, Kust zijn mond met frissche rozenlippen, Bidt hem smeekend van de plek te wijken, Maar de held stond roerloos, schoon verwonnen!

Toen de hooge berenmutsen van de garde met de adelaarsplaat, in stipte orde, in gelederen geschaard, bedaard in den nevel van het gevecht verschenen, gevoelde de vijand eerbied voor Frankrijk; men waande twintig overwinningen met uitgespreide vleugelen het slagveld te zien betreden, en zij, die verwinnaars waren, achtten zich verwonnen en deinsden achteruit; maar Wellington riep: "Staat, garden, en mikt juist!"

Ja, als ik sterf, dan sterf ik U, Want, Heer! Uw dood verwerft reeds nu Mijn ziel een eeuwig leven! Nu Gij den dood verwonnen hebt, Blijf ik in 't graf niet rusten: Mijn ziel, die reeds de vleugels rept, Vreest 's waerelds leed noch lusten. Waar Gij nu zijt zal ik eens zijn!.... Gegroet dan, eeuwge Zonneschijn, En blijde Hemelkusten!

Woord Van De Dag

bakels

Anderen Op Zoek