Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 oktober 2025
De toestand werd gewikt en gewogen en men kwam tot het besluit, dat als Georges nu op Buitenlandsche Zaken werkzaam, zoo zuinig was, als hij voorgaf te zijn en Lili verstandiger werd wat zij nog lang niet was, meende mevrouw Verstraeten het huwelijk gewaagd zou kunnen worden met een kleine bijdrage van de zijde der Verstraetens. De dag werd bepaald op 30 Mei.
Zij ging, met moeite haar tranen inhoudend, den kleinen salon uit, terwijl Marie zuchtend haar boek opnam. Mevrouw Verstraeten was bij haar man, in de serre, gaan zitten. Zij had iets opgevangen van Lili's korte, driftige zinnen, en zij was vol van een gedachte, die over haar vriendelijk gelaat een weêrschijn van weifeling wierp. Wat is er? vroeg de oude heer.
Zij weifelde een oogenblik, of zij hem Paul of meneer Van Raat zou noemen, maar ook slechts een oogenblik, want zij begreep dadelijk, dat de laatste naam een ieder zou verwonderen. En hij antwoordde, zeer eenvoudig: Dag Freddy. Lili klaagde aan mevrouw Verstraeten over haar vleeschhouwer en haar boterboer en Marie riep uit, dat ze wanhopig vervelend werd met dat getob over haar huishouden.
Nu voelde zij zich opgewekt, vroolijk, gezond; het speet haar gisteren niet de tableaux te hebben gezien, waarvan zij gaarne door Betsy meer had hooren vertellen, en zij vreesde zeer, dat de heer en mevrouw Verstraeten haar ongesteldheid niet ernstig zouden hebben opgenomen. Die goede, gezellige meneer Verstraeten, altijd vol vroolijkheid en gekheid, en die lieve mevrouw!
Hij weidde geen enkele gedachte aan zijn oude moeder; hij leefde slechts voor zichzelven, voor zijn genot.... Mevrouw Verstraeten wist slechts te antwoorden dat Paul toch een goed hart had, en dat hij alleen maar een weinig loszinnig was.
Wil de freule ook een kussentje in het rugje? spotte Freddy. Lach maar toe! murmelde Lili glimlachend en nestelde zich dieper in den stoel; ik zit hier heerlijk en heb geen koude, natte voeten. Bagger maar alleen in de vuiligheid, hoor!.... Freddy ging den heer Verstraeten even groeten, en Marie beweerde een hartversterking noodig te hebben, en zou thee zetten.
Champagne stroomde in de kelken en de heer Verstraeten dronk op de immer jeugdige gastvrouw, met haar mooie grijze haren en bedankte haar met een kus, dien zij wilde afweren, voor het prettige feest. Eline klonk met Otto op iets, dat Frédérique niet verstond, en waarvoor zij haar mooiste cadeau had willen geven, om het te weten. Toch vroeg zij het niet....
Paul roerde zich in wanhoop, zonder begrepen te worden, op de hoogste trede van de trap. Ik kan niet meer! sprak hij, neêrhurkend en woedend. Ik moet ook alles alleen doen! Mevrouw Verstraeten was, na Pauls verzoek aan Lili herhaald te hebben, vertrokken om den knechts te zeggen, dat de jonge artisten niet vergeten mochten worden.
Toch spraken zij nooit veel met elkaâr, daar er een nevel van treurigheid tusschen hen scheen te hangen. Nu ook gingen Betsy en Henk weldra verder en zij wenschten den heer Verstraeten geluk, die in den kleinen salon met Mathilde Van Rijssel sprak. Zoo, dag Bets, dag Henk.... dank je, dank je! Zeg, verbeeld je wat mevrouw Van Rijssel me hier vertelt. Wat dan, oom? vroeg Betsy.
Hij woonde met mevrouw Van Raat in de Laan van Meerdervoort samen. Zij, eene oudere zuster van mevrouw Verstraeten, was eene deftige dame met peinzende, lichtblauwe oogen, met eenigszins ouderwets opgemaakt, zilvergrijs haar, en met een waas van berusting en vermoeidheid over geheel haar wezen verspreid.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek