United States or Yemen ? Vote for the TOP Country of the Week !


Weer liep hij met rassche schreden het vertrek op en neer, zonder een blik van deernis op mij te werpen en, eerst toen ik zweeg, omdat de tranen mijne stem verstikten, kwam hij weer naar mij toe en sprak mij aan op kalmen, zelfs wat strengen toon.

Thans waag ik het niet meer onder die boomen te gaan; ik ben alleen, en ben bevreesd. De Durance weent. Kom mij spoedig vertroosten, mijne onrust bedaren...." De tranen verstikten mij, ik kon niet verder gaan.

O lieve God," riep zij uit, terwijl zij haar gezicht in Marcel's handen verborg, "ik ga je verlaten, beste jongen, en Rodolphe ook. O, lieve God!" Tranen verstikten haar stem. "Kom, Mimi," zeide Marcel, "doe niet zoo wanhopig, je zult weer beter worden; je hebt alleen een goede verpleging en rust noodig." "Ach, neen!" antwoordde Mimi; "het loopt af met mij, ik voel het heel goed.

De Neger, van wien ik bevorens gesproken heb, wierd hier onder boom-mos en bladeren nedergelegd, als of men hem levendig wilde begraven: voor deezen ellendeling was geene hoop meer tot genezing. Wy hingen onze hangmatten op, en verstikten byna door den rook van onze vuuren.

Heeft zijn tijd hem overschat, ja dan neen? Overschat, zooveel als het humanisme zichzelf overschat heeft. Erasmus zelf heeft den neergang der humanistische beweging nog aanschouwd. Het deed hem pijnlijk aan en stemde hem weemoedig. Herhaaldelijk beklaagt hij zich dat velen hem verlaten, die vroeger onder hun vriendelijkheden hem bijna verstikten. Zij kiezen de zijde van Luther.

O, niet te kunnen spreken, geen lid te kunnen verroeren! De dokter ging voort: "'t Is vreeselijk ongezond weer...... Niets is zoo vermoeiend als die eerste lentedagen". En hij verwijderde zich. Mijn leven was het dat daar heen ging. Kreten, tranen, vloeken verstikten mij, verscheurden bijna mijn toegeschroefde keel.

De Gentenaars die op den muur geraakt waren konden nu geene hulp meer bekomen en werden neergehakt; de anderen verstikten of verbrandden meest allen binnen den toren. Dit was de laatste poging welke de vijand tegen den burg zou wagen. Overal afgeslagen en door het verlies van wel duizend man verzwakt, gaf hij de bestorming eindelijk beslissend op .

Zij betastte dit alles en kon niets zeggen; tranen verstikten haar stem. "Waarom schreit u, mama?" vroeg hij plotseling geheel wakker. "Mama, waarom schreit u?" riep hij op klagenden toon "Ik? Ik zal niet meer schreien.... Ik schrei van vreugde. Ik heb je in zoo lang niet gezien. Ik zal het niet meer doen!" zei ze, terwijl zij de tranen inslikte en zich afwendde. "Zoo!

Ik ben trotsch op mijn toestand, want.... Ik ben er trotsch op, dat...." Zij kwam er niet toe uit te spreken, waarop zij trotsch was, want tranen van schaamte en vertwijfeling verstikten haar stem. Zij was blijven staan en snikte. Ook hij gevoelde, dat hem iets in de keel omhoog drong; voor de eerste maal in zijn leven gevoelde hij zich op het punt om te weenen.

Den vierden dag begon de uitbarsting weer, en den zevenden dag was zij zóó hevig, dat verscheidene personen, die op den berg waren, door de steenen gedood werden of door den rook verstikten. Merkwaardig is het, dat de krater inwendig tot aan den voet van den berg doorloopt: het benedenvlak, op 126 meters van den top, ligt slechts op 5,70 meters van de oppervlakte der zee verwijderd.