Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 12 juni 2025
De punten werden stevig aan de pijlen bevestigd en de verslaggever en Harbert waren spoedig een paar geoefende schutters, zoodat er steeds wild in overvloed was.
In vele oude en nieuwe berichten over den Gorilla zijn de overdreven voorstellingen en de sagen van de inboorlingen dooreengemengd met waarnemingen van den verslaggever zelf; dit geldt o.a. van de beschrijving, die de Amerikaan Du Chaillu van den Gorilla gaf, en waarmede hij indertijd veel opgang maakte.
Natuurlijk ontbraken ook de heeren- en dames-journalisten onder hen niet en werden wij om beurten een oogenblik in een hoekje genomen, om het een en ander van ons persoonlijk, van onze reis, ons land of iets dergelijks mede te deelen. De verslaggever van de "Nieuwe Rott. Courant" was onder hen en hij kon mij gelukkig de laatste editie van de N.Rott.
"Ja," was het antwoord van den ingenieur, "en daarom wat u ongetwijfeld genoegen zal doen moeten wij eerst zeehonden op het eilandje gaan vangen." "Jacht op de zeehonden!" riep de matroos uit, terwijl hij zich tot Gideon Spilett wendde. "Wij moeten dus een zeehond hebben om ijzer te bereiden?" "Cyrus Smith zegt het!" antwoordde de verslaggever.
Zulke vergaderingen werden bijna steeds door een even groot aantal vrouwen als mannen bijgewoond en, zoo zegt de verslaggever: "men kon het den vrouwen van het gezicht aflezen, dat de gedachte, dat zij daar zaten, niet als bloote toeschouwers maar met evenveel recht als de mannen, haar met trots vervulde".
Toen men thuis kwam, nam Pompile de rol van verslaggever aan mama op zich. Niemand was meer verontwaardigd dan "de juffrouw." Ze had wel drie fransche woorden om te betuigen dat de zaak... Ja, ja, zeker! zei Pompile. Maar u moet begrypen, mama... Hy stond mevrouw zoo délicieus by die gele bergère, maseurde de juffrouw. Goed, juffrouw. Maar ziet u, mama... 't Is 'n ware balourdise. m'nheer!
"Rook," antwoordde Harbert. "Wij hebben rook zien opstijgen achter de rotsen op ongeveer honderd passen van ons verwijderd." "Hier menschen?" riep de verslaggever uit. "Laten wij ons niet laten zien, voordat wij weten met wie wij te doen hebben," antwoordde Cyrus Smith. "Ik vrees de bewoners van dit eiland meer, dan dat ik naar hen verlang. Waar is Top?" "Top is vooruit." "En hij blaft niet."
In dit laatste geval blijven ons slechts twee dingen over; indien het eiland bewoond is, dan zullen wij het met zijn bewoners trachten te vinden; is het verlaten, dan zullen wij trachten ons alleen te redden en ons hier vestigen, alsof wij het nooit moesten verlaten!" "Nooit!" riep de verslaggever uit. "Zegt gij nooit! mijn waarde Cyrus?"
De Koo begreep dat niet: Hij bood mij meer geld aan en het tooneel, maar het was de kwestie, dat ik geen verslaggever verkoos te blijven en Holland uit wou. Toen heeft mijn vriend Enklaar, met wien ik samenwoonde, die zelf aan het Buitenland van het "Handelsblad" werkte en mijn angsten en ergernisjes zoo gauw begreep, mij in relatie gebracht met Charles Boissevain.
Ziet u, mevrouw! daaraan herkent men toch dadelijk „den artist””, zegt in de stalles de verslaggever van een der bladen tot de naast hem zittende dame, die haar binocle aan de oogen brengt, scherp en lang naar Harpagon ziet en dan fluisterend antwoordt „’t Is fameus goed gedaan, want zelfs door mijn kijker is de grime nog zóó natuurlijk, bepaald alsof ’t geheel en al zijn eigen gezicht is.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek