Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 juli 2025
"Mijn broeder", zeide hij, de ridders voorstellende, "ziehier mher Godschalk Tayhals en mher Baldwin Spegel, die, als gezanten van onzen graaf Willem, u het antwoord op onze brieven brengen." Deze aankondiging moest den proost zeer verblijden; want hij sprong recht, ging met eenen minzamen glimlach de afgevaardigden te gemoet en drukte hun de handen.
"Stof zijt ge om tot stof te keeren," Geldt van 's menschen ziele niet. Niet maar lijden of verblijden, Is de roeping van Gods kind; Neen, maar handlen, dat elk Morgen Verder ons dan 't Heden vind'! Zeker is de Kunst oneindig, Maar de Tijd vliegt spoedig om: 't Harte slaat zijn eigen lijkmarsch Als een overfloerste trom.
Het maal was spoedig ten einde geloopen, en de graaf, die heden bijzonder opgeruimd was, schikte zijn stoel wel voldaan naast dien zijner pleegdochter. "Na lijden komt verblijden, lieve Gonne!" ving hij aan: "na regen komt zonneschijn; na een strengen winter een verkwikkende lente. Ik heb God om uitkomst gebeden; ik heb Hem gesmeekt u te bewaren, te bewaren voor mij, uw teederminnenden vader."
"Anna" ging hij voort, want zij zweeg steeds "ons land behoeft alle jonge krachten: doch zóó ook behoeven mijne jonge krachten u...." Rondom schetterden de vinken het lied des levens vroolijk uit. Weer zaten zij in 't priëeltje samen. "Was die droefheid niet de schemering van een beter verblijden?", vroeg hij haar met innigheid. Zij glimlachte weemoedig.
Nu wordt 't toch mooi weêr, zeî ze, en zij draaide haar hoofd schuin op, tegen de sterke lucht in, die er prikkelend in afsloeg. Mathilde voelde zich verblijden in den zonnewind, die haar omleefde. Zij had een boek voor zich op tafel liggen, mejonkvrouw de Mauléon, roman van Bosboom-Toussaint. Terwijl zij las, verglansde de zon de bovenste helft der bladzijde, de wind snerpte stil een blaadje op.
Het is een geschenk van Mher Rambold Tancmar, heeft hij gezegd, vruchten van een nieuwen grond, waarvan het gezicht u zal verblijden." "Van Rambold Tancmar!" riepen allen verbaasd. "Wat mag het zijn?" "Wij gaan het weten", morde Burchard, naar de deur stappende.
Doch verblijden we ons thans ook in het zamenzijn, te meer omdat het, zooals ik van mijn vader verneem, slechts kort zal mogen duren. Inderdaad, zeide Salhana, na een oogenblik onderhoud met Koelloeka het gesprek der beide gelieven afbrekend, onze vrienden moeten ons morgen al vroeg weer verlaten.
Wanneer het stralend licht zijn glans komt spreiden Zendt het zijn klaarheid tot in versten nacht; De bleeke sterren dooven en verscheiden Voor zijner schichten ùitblinkende kracht. Zoo schenkt mijn Vrouwe met haar blik verblijden Aan ieder die in donkre smarten smacht En doet in vreugd verkeeren al hun lijden: Zoo overgroot is harer deugden macht.
Daarom komen wij om het lekkerste van onzen maaltijd hier te brengen, en u te verzoeken daarvan, in onze tegenwoordigheid te willen genieten. Wij willen toezien en ons van harte verblijden, als gij die heerlijke spijs ter onzer eere opeet. Hadschi Halef Omar, geef ze hier!
"Maar hebt ge eens kwaad bedreven, "Dan moetge 't gul belijden; "En God om Jesus wille "Zal u vergeving schenken. "Maar zietge dan, mijn Claartje! "Op aarde mij niet weder, "Zie dikwijls naar den hemel, "En zeg daar woont mijn moeder. "Ach, zag ik na uw sterven "Mijn kind ook daar verschijnen, "Hoe zou ik mij verblijden, "En God eerbiedig danken. "Voor u, mijn lieve Claartje!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek