Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 14 juni 2025
"Misschien wordt het straks wel treuriger," troostte Veervlug. "Mir in das Leben Freude zu weben, Ward sie gegeben Mir in den Arm." ging de zanger voort. "Dat draait al wat naar het sentimentele," zei Torteltak. "Wacht maar!" zei Veervlug: "'t is een echt Duitsch liedje; straks zal de doodgraver zijn werk ook wel krijgen."
Maar helaas! voordat de Commissaris vertrok, gaf hij den policiebeambten de uitdrukkelijke order, om niemand der arrestanten een minuut uit het oog te verliezen, en te zorgen, dat geen hunner het hotel verliet. "Dat wordt te erg!" riep Veervlug, zich tusschen den Commissaris en de deur plaatsende.
Voor hem lag de massa geld uitgespreid; de som beliep meer dan zeven Pruisische thalers. "Dat is toch waarlijk zonderling," zei hij tot De Morder; "ik had er volstrekt geen gedachte op." "Dat zult ge altijd zien," zei deze; "maar ik had eens moeten spelen, dan was het wel anders geloopen." "Maar wat zullen wij met dat geld aanvangen?" vroeg Pols aan Veervlug.
"Wat hoor ik daar?" riep Veervlug, verheugd opspringende. Het waren de honden van den St. Bernard, die hunne meesters waarschuwden, dat er menschen in aantogt waren. "God dank!" riepen de vrienden in koor. Daar zagen zij op kleinen afstand de deur openen, en eene flambouw, die een helder licht wierp op twee menschen in lange, zwarte kleeding. Als de geestelijken in het St.
De duizeligheid had overigens voor onzen vriend geene gevolgen, dan dat hij op de terugwandeling moeijelijk regtuit kon loopen, waarvan hij evenwel de reden meende te zien, dat zijne schoenen scheef gemaakt waren. Torteltak, Veervlug en Holstaff hadden het genoegen de dames op dezen togt te geleiden.
Alles draaide hem voor de oogen; en toen eindelijk de muziek ophield, en hij zijn hoofd op de borst der Schwartzwaldsche schoone liet neêrvallen, scheen hij door een schaterend gelach van al de toeschouwers uit een droom te ontwaken, en riep hij op luiden toon uit: "Hemel! waar ben ik?" "Je bent een slimme vogel," fluisterde Veervlug hem in 't oor.
Pols, die blijkens de losheid, waarmede altijd zijn witte halsdoek was toegeknoopt, zich nooit met het denkbeeld van een toegenepen keel had gemeenzaam gemaakt, vond het ook nu maar beter, zich daarin niet te verdiepen. Hij wendde zich dus tot Veervlug, en maakte de aanmerking, "dat het charmant weêr was om een watertogtje te maken."
In 't kort, de pas werd niet gevonden, en Veervlug bleef in 't volslagen gemis van dit noodzakelijk reisdocument.
Nu ontstond er van den eenen kant een stroom van dankbetuigingen, en van den anderen kant een dijk van afweringen: nu streed men een strijd van liefheid en welwillendheid, waarvan bijna de uitslag geweest zou zijn, dat de overbrenger van het papier dank verschuldigd was aan Veervlug.
"Geef mij dan nog een flesch Hochheimer. Die Hollandsche Mijnheer daar zal den bessenwijn waarschijnlijk prefereren." Veervlug scheen evenwel niet bijzonder nationaal te wezen; want hij hield zich met zijne vrienden bij den Rijnwijn. De Delftsche familie trok op.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek