Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 14 mei 2025
Maar toch, toen hij Veervlug, die de eerste aan de groene tafel genaderd was, in drie keeren een geheelen thaler zag verliezen, zag hij in, dat men met klein spel, indien men lang aanhoudt, toch ook veel verliezen kan, vooral indien men maar matig van geld voorzien is, en begreep hij het best te zullen doen, indien hij op al de vrienden een weinig het oog hield.
Met bevreemding sloeg het vijftal, gewoon om bijna onopgemerkt in de Zwitsersche steden aan te komen, al de beleefdheden gade, waarvan zij de voorwerpen waren. "Neemt men omtrent alle vreemdelingen deze formaliteiten in acht?" vroeg Veervlug aan een hunner geleiders. "Volstrekt niet," antwoordde deze; "maar omtrent ulieden zijn ons buitengewone orders gegeven."
Zij plaatsten zich op een kleinen afstand van het gezelschap, en de jongeling stemde de viool, die hij onder den arm droeg. "Kom aan, muziek!" zei Veervlug: "dat is goed; dan kunnen wij ons eten op de maat in den mond brengen." De jonge man begon een dier stukken uit te voeren, die men aan alle publieke tafels in Duitschland hoort. "'t Is wat nieuws," zei De Morder.
"Ja, van Leyden," riep de moeder, die een der heeren had zien knikken. "Kent gij mijn zoon niet, mijn Piëtro, of mijn neef? Ja, gij moet ze kennen; want zij wonen in uwe stad." "Maar vertel dan toch, wie zijn zij? wat doen zij?" vroeg Veervlug. "Mijn neef handelt er, een mooije, rijke handel, in galanteriën.
De reis zou den volgenden morgen per stoomboot beginnen. Pols had den klapperman doen waarschuwen, dat hij wekken zou; Veervlug wou opblijven; Torteltak vond, dat men dan te veel geëchaffeerd zou wezen.
Zij zijn menschen, die op zichzelve staan; zij moeten onafhankelijk wezen; dit denkbeeld prent ik altijd mijnen kinderen in." "Maar zou het dan nog niet beter zijn," vroeg Veervlug, "om de kinderen, als zij loopen en spreken konden, maar terstond de wereld in te zenden? Dan zouden zij ook van de ouders onafhankelijk zijn."
Nu mag zoodanige occupatie voor sommige menschen veel aangenaams opleveren en voor iedereen misschien heel nuttig zijn, het was Veervlug vreemd om zich in zichzelven te verdiepen. En toch, nu hij zich zoo geheel alleen bevond, kwamen hem als van zelve vele scènes uit zijn vroeger leven voor den geest.
"Daar heb ik ten minste mijne oogen voor," was het antwoord. Veervlug gebruikte de zijnen in deze oogenblikken om op zijn neus te kijken. "Ik dacht niet dat die Byron zoo beroerd leelijk schreef," zei de Morder, het papier in handen nemende. "Wat leelijk!" riep zijn vriend verontwaardigd.
"De receptie van die Bernsche Beeren laat veel te wenschen over," zei Veervlug, die door dit gezegde weêr een weinig vrolijker werd. In deze en dergelijke uitroepingen werd het eerste uur na het vertrek van den Policie Commissaris doorgebragt.
Dit zeggende, sloeg hij op de tafel, en kommandeerde nog eene flesch Hochheimer. De schoolmeester zag naar Veervlug met een veelbeteekenend gezigt; maar daar deze terwijl met de Delftsche dame in discours was geraakt, vond zijn gelaat het gepast, maar weêr de gewone onbeduidendheid aan te nemen. "Heden, Mijnheer!" zei de Delftsche dame: "watte mooije versjes zijn dat!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek