Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 juni 2025
Wel bleef hem het leed des levens niet gespaard en verloor hij in Augustus 1596 zijn eenigen zoon Hamnet, een der in het begin van 1585 geboren tweelingen, maar in geldelijk opzicht ging het hem zeer goed; de schouwburg leverde hem, hetzij hij mede-eigenaar er van geworden was of niet, vrij wat op.
Deze had dadelijk eene nauwkeurige teekening van die tatoueering naar het fortje gezonden, waar Squambo haar even nauwkeurig had kunnen overbrengen. De identiteit onderling der beide tweelingen bleef dus ongeschonden.
Leni bracht papier aan, de tweelingen zorgden voor de touwtjes, Nel pakte alles in en Fritsje bracht ze naar de sportkar. "Hoe staat het er mee?" vroeg vader, op zijn horloge ziende. "Het wordt tijd." "We zijn klaar, vader," zei Nel. "Mooi zoo, dan maar opgemarcheerd, marsch." "Mag Foxje mee?" "Zeker." Toen Fox zijn naam hoorde noemen, was hij uitgelaten van blijdschap.
"Ja, ja, kleine snoes, dadelijk, 'k heb 't zoo druk. Och, Nel! Nel! Nè-èl! Hè, waar is ze nu weer?" zei Door in zich zelf. "Waarom loopt ze nu juist weg? Ze kan toch wel begrijpen...." "Ze waren in den tuin," zei Nel, met de tweelingen terugkomende. "Wie waren in den tuin?" Nel proestte het uit. "Wie anders dan Bob en Hans. Je zei immers: ik zou ze zoeken."
Zij moet er van eten, anders sterven de jonggeborenen. Dat zou echter een groot ongeluk wezen, want het zou ellende brengen over den geheelen stam, daar tweelingen een gave Gods zijn, en hun dood op ongenade van de hoogste machten wijzen zou.
Nu waren de ruiters op het erf aangekomen, en terwijl reeds eenige Kaffers kwamen aanloopen, om de paarden in den stal te brengen, sprongen de boeren snel uit het zaâl, kwamen op baas Kloppers aanhollen, alsof zij hem omver wilden loopen, schudden zijn hand en riepen: »Oom Dirk, we komen je van avond eens gelukwenschen met de jongste tweelingen van Buffelskloof!" Nu was de grijsaard er achter.
Fox, die eigenlijk ook op een kiekje moest, was op dat oogenblik nergens te vinden en dus bleef het bij poes en de tweelingen.
En tusschen de meeningen, die op klonken, smeet hij ook de zijne, meêdoogenloos, neêr. Zéker, Fabulla! riep hij. Jij, hoor, jij zoû, maar mèt een masker, veel beter mijn dochter spelen of de meid, die, ik, altijd oude kerel, mijn zoon ontsteel in een stuk van Plautus, dan die jongens met hun geverfde bakkessen doen! De tweelingen schreeuwden heftig terug.
Doch ik klaag niet, en zal ook niemand beschuldigen. Wij behoeven Octavianus niet te roepen, en is hij er eenmaal, dan mag hij nemen wat hij wil, indien hij mijne moeder, de tweelingen en den kleinen Alexander, die mij allen lief zijn, maar laat leven; en indien hij mij het landgoed waarvan ik sprak met vischrijke vijvers als hoofdvoorwaarde als mijn eigendom toebedeelt.
Ik hèb geen geld; ik leef hier van de goedgunstigheid van den Keizer en dan.... ièdereen weet nu van mijn kinderen af.... Zelfs de Keizerin.... Domina, wat zoû ik geld willen? Waarom? De tweelingen, die ge mij meer dan twaalf jaar geleden schònkt, zijn slaafjes, die hun geld òpbrengen, al gaf ik ze een dure opvoeding.... Ik dacht....
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek