United States or Palau ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ieder hecht er zijn bloemkrans aan. Blz. 194. Deze zakdoek geleek zoozeer op dien, welken zij eenmaal aan de schoonzuster van den hetman had aangeboden, dat zij zich afvroeg, of het niet dezelfde was, en of hij wederom niet voor haar bestemd zou wezen. Maroessia nam den zakdoek en zei tegen haar vriend, terwijl zij haar voorhoofd aan hem toestak: "Alles zal geschieden, zooals u gezegd hebt."
Hier hield hij een oogenblik stil, en, Madzy naderende, boog hij met eerbied zijn gehelmd hoofd over de hand, welke zij hem ter afscheid toestak, waarna hij, zonder een enkel woord te spreken, de teugels wendde en langzaam weder naar binnen reed, terwijl de Jonkvrouw met haar geleide haar weg vervolgde.
En Bernard voelde zich meelevend in die actie, in sympathie met zijn omgeving, opgewekt, bijna vroolijk en met verlangen naar veel beweging. Toen hij aankwam in Baarn zag hij dadelijk Edward staan, die hem afhaalde, hem al op eenigen afstand de hand toestak en hem begroette met lachende, beweeglijke hartelijkheid.
"Wacht," zei de pastoor ontroerd, en hij gaf aan Pallieter en Charlot een kruisken, hief zich op de teenen om aan de kinderen, die Marieke hem toestak, er ook een te geven, en als Marieke hem ook haar voorhoofd geboden had, zei hij: "Joenk moederke, 't is t'hope da ge zoe nen hiele bieënkorf kinderen meugt bare. Vaarwel!
"De Satan mocht u of uwe stem herkennen," zeide Boudewijn, terwijl hij de hand aangreep, die Zweder hem toestak, en tegen den dijk opklom. Dat vervloekte zeewater spat een mensch om de ooren, dat hij niet hooren of zien kan." "Ik had den moed al opgegeven," zeide Zweder: "en was verre van u in die visschersschuit te verwachten."
Zoodra ik de kleine open plek betrad, kwam mij de voormalige tegenkoning van Malietoa eenige stappen tegemoet, nam mij een oogenblik scherp met zijn groote donkere oogen op en riep toen met een vriendelijk lachje zijn "Talofa" uit, terwijl hij mij tevens de hand toestak; hij had mij dus dadelijk herkend.
Nu raapte hij pijp en tabakszak, die de student had laten vallen op en zeide, terwijl hij hem beide toestak: „Laat mijnheer toch niet zoo akelig in het donker blijven staan lamenteeren en laat hij de voorbijgangers niet uit hun humeur brengen, als hem toch niets anders scheelt, dan dat hij te diep in ’t glaasje heeft zitten kijken, laat mijnheer doodbedaard naar huis gaan en zich lekker op één oor leggen.” De student Anselmus schaamde zich zeer en liet een klagelijk „ach” hooren. „Nu, nu,” ging het burgermannetje voort, „laat mijnheer het zich niet te veel aantrekken, zoo iets overkomt den besten, en op den lieven Hemelvaartsdag kan men wel in de vreugde des harten een glaasje over den dorst drinken.
De Nautilus daalde langzaam, en stuitte eindelijk op den ijsvloer op een diepte van 350 meter. "Vrienden," zei ik, "de toestand is ernstig, doch ik reken op uw moed en geestkracht." "Mijnheer," antwoordde de Amerikaan, "ik zal u nu niet vervelen met mijn klaagliederen. Ik ben bereid om alles te doen voor het algemeen behoud." "Goed zoo, Ned," zei ik, terwijl ik hem de hand toestak.
Woord Van De Dag