Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 juli 2025
En hij volgde mijn raad, en loopt nu vrij op dat eiland rond. Wat zegt u daarvan, Moeder Akka? Heb ik in uw geest gehandeld?" "Dat was, wat ik zelf zou hebben gedaan," zei de leidstergans. "Dat is prettig, dat u daarmeê tevreden is," zei de jongen. "Nu is er nog iets, wat ik u vragen moet.
"In de dennen dicht bij mijn poel," zei de slang, "woont een vlindervolk, dat in den nazomer 's nachts rondvliegt." "Ik weet wel wie je meent," zei Krule "wat wou je met hen?" "'t Is het kleinste insectenvolk in het bosch," zei Helpmij, "en de onschadelijkste van allen, omdat de larven zich met het eten van dennebast tevreden stellen." "Ja, dat weet ik," zei Krule.
Je zal zoo nooit tevreden zijn. Mama zegt altijd, dat men niets weet. En jij? Ik ... niets ... Wat niets? Ik weet niets ... Laat me nu gaan. Ben je boos, Jules? Neen, maar ik heb een afspraak. Kan je wachten, tot ik me gekleed heb, dan gaan we samen. Ik ga naar tante Cecile. Jules streed. Goed dan. Maar haast je. Quaerts stond op. Hij zag nu de wapens hangen, die hij geheel vergeten had.
"Wat een prachtig gezicht," zei ik bij mijzelf, "dat is het eenige wat mij nog ontbreekt om mij te voltooien. Als de beide dames die Mogicon liefhebben, zoo mooi zijn als deze, dan is hij een heel gelukkige snuiter. Ik zou al tevreden zijn als ik één zoo'n maitresse had."
Oskinski vroeg nu nog, wat de heer ridmeester overigens te bevelen had, rooktabak, ham, boter, honig, of wat dan ook? De graaf bedankte evenwel voor alles. Zoo ging het elken dag. De graaf leefde hier zeer tevreden, en hij en George dankten God elken dag, dat Zijne goedheid hen hier zoo onverwachts eene zoo aangename schuilplaats had doen vinden.
Haar lippen bewogen zich; zij bad in stilte. Toen zij gebeden had, zeide zij: "Zuster, ik wil weder gaan liggen, ik zal alles doen wat men wil; zoo aanstonds was ik ondeugend; ik vraag u vergeving, zoo luid gesproken te hebben; 't is volstrekt niet goed zoo luid te spreken; ik weet het, goede zuster; maar zie, nu ben ik zeer tevreden.
Overal werden de lichten uitgeblazen en gingen de groote menschen slapen, om kracht te verzamelen voor het werk van den volgenden dag. "Hier zullen we niet vinden, wat we zoeken, we moeten eigenlijk naar die groote stad ginds. Hier zijn de menschen tevreden met hun dagelijksch brood en wie eens niet genoeg heeft, krijgt het van anderen," merkte Soliman op.
Want, zoowaar ik hier zit, kan ik je verzekeren, dat het met Oostgothland zoo zal gaan, dat het altijd iets zal hebben om zich op te beroemen boven alle andere landen." "Ja, dat is een goed antwoord, lieve Vrouwe," zei de boer, "en ik zou nu volkomen tevreden zijn, als ik maar kon begrijpen hoe zooiets mogelijk wezen kon." "Waarom zou dat niet mogelijk zijn?" zei de vrouw van Ulvasa.
Zij zat met hem samen in den tuin of in het violette kabinetje en zij gewende zich zeer aan haar kalm geluk; het was alsof zij nooit iets anders gekend had... Alles was zoo rustig en tevreden in hare ziel, dat zij bijna naar emoties verlangde.... Maar neen, zij had Otto zoo lief, en deze eene emotie was haar genoeg.... Nooit iets anders, altijd die rust, altijd dat blauw!
Vele dagen daarna is zij dan vroolijk en tevreden, doch dan begint de onrust weer. Daarom schreef ik ongeveer een jaar geleden aan uw vader, of het niet mogelijk wezen kon, dat hij éénmaal in de week hierheen kwam maar hij antwoordde, dat zijn zaken beslag legden op zijn tijd en dat het hem onmogelijk was."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek