United States or Qatar ? Vote for the TOP Country of the Week !
Als bij die genoegelijke tochten door de eindelooze bosschen het uur voor den maaltijd was gekomen, hielden wij stil aan den oever eener beek, maakten een vuur aan van takken en braadden een stukje vleesch of een mager kipje, waaraan de buitenlucht en de vermoeidheid den fijnsten geur verleenden.
"Dat komt omdat jij me zoo dikwijls overschreeuwt! Maar zieje, als men er mij naar vraagt dan wil ik het zeggen: In den verstandigen tijd dan eten we gewoonlijk moespot met een stukje vleesch of spek of zonder als 't wezen moet; afgemarcheerd! We houden onze kleeren tot ze 't verstellen niet meer waard zijn, en...." "Maar Armelo, ik ken je niet meer! Man, je vergooit je...."
Sneeuwwitje had grooten zin in den mooien appel, en toen zij zag, dat de boerin er van at, kon zij zich niet langer bedwingen en strekte haar handje uit om de vergiftige helft. Maar toen zij het eerste stukje er van in den mond had, viel zij dood neêr.
En Aafje's zuster was een beetje bang voor het katje, omdat het haar telkens voor de voeten liep. Telkens als Elsje dit gedeelte van den brief las, lachte zij hardop, maar zij las het eerste stukje met grootmoeders hartelijke woorden vol liefde, nog vaker en eindelijk bracht zij het papier met een hartstochtelijke beweging aan de lippen en kuste het. Toen lachte ze om hare opgewondenheid.
Heer, hebt gij uw lantarentje niet bij u, dat kleine fleschje, waarin olie is, met phosphor? vroeg Halef. Ja, dat heb ik altijd bij mij. Hier hebt gij het. Wanneer men een stukje phosphor in een fleschje met olie doet, dan straalt de phosphor licht uit, zoodra men de stop er af doet, omdat dan zuurstof er bij kan komen.
"Wat is dat toch voor een trekpot, waar je van praat?" riep Abraham. "Och stel u nu niet aan! hoe aandoenlijk dat u zoo'n stukje comedie wilt spelen voor een eenvoudig man. Ik heb ook comedie gespeeld in mijn jeugd dat was nog wel in Mandal; God betere 't! maar ik speelde beter dan u, Meneer de directeur!" "Best mogelijk! Want ik speel geen comedie.
"Gij komt hier om te antwoorden: en niet om vragen te doen," zei hij, met een barsche stem, terwijl hij de wenkbrauwen samentrok. "Hoe oud zijt gij?" "Vijf en veertig jaar," zei ik weer, terwijl ik mijn kop krabde. "Hoe kwaamt gij op dat Spaansche schip verzeild?" vroeg hij alweer. "Wel!" zei ik: "dat wil ik wel ereis vertellen:" en zoo zei ik hem de gansche waarheid, van stukje tot beetje.
Om den hals of om het voorhoofd veelal een kransje, zoo al niet van kralen, dan van bamboevruchtjes; vaak ook een zakje van gevlochten melindjoe -touw, een netje a.h.w., waarin eenige eetwaar als sago en een stukje varkensvleesch.
Otto! ... O, Otto! murmelde zij. En hare tranen en kussen bedekten het kleine, ronde stukje papier. In hare eigen slaapkamer zat mevrouw Van Raat nog peinzend neêr. Weemoedig, de oogen vol tranen, schudde zij langzaam het hoofd. Hoe was het mogelijk, dat zij zoo gelukkig, zoo lang gelukkig was geweest met heur man en dat haar lieve Elly zoo weinig vreugde had gekend?
Bij dit geïmproviseerde rijmpje was zijn lichaamsstand zoo stijf en hoekig als van een ledepop. Tot dusverre had hij nog geen enkel woord gesproken, des te grooter moest dus de indruk zijn, dien dit heerlijk stukje poëzie maakte. Zoo dacht hij. Daarom liet hij den opgeheven arm zinken, wendde zich naar den lord, en staarde dien aan met de fierheid van iemand, die een rechtmatige hulde verwacht.
Woord Van De Dag