Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 november 2025
Zij keerden naar hun vaderland terug, toen zij door een storm overvallen werden, die hen op de klippen van Anoeanoeraro wierp, waarop hunne prauwen werden verbrijzeld, en waarbij twee personen het leven verloren. Hun eenige voedsel bestond uit het sap en de vrucht van den pandanus, en uit een soort van schelpdier. Gelukkig ontbrak het hun niet aan goed drinkwater.
"Het is heel ongewoon, deze storm", zei McCoy tegen den kapitein, in de beschutting van de kajuit. "Eigenlijk zou er geen storm moeten zijn in dezen tijd van het jaar. Maar alles is ongewoon geweest met het weer. De passaatwinden hebben niet meer geblazen, en nu loeit het juist uit den passaathoek." Hij wees met zijn hand de duisternis in, alsof zijn oogen honderden mijlen ver konden zien.
Allemaal visschers woonden op onze rij en naast ons woonde Arie van Dobben en Elsje, die nog met ons hadden schoolgegaan. En die hadden zoo'n klein meiske Marijtje, jonger dan onze jongen en die twee speelden altijd samen. Zoo lief, 't was een aardigheid. Het was ook in 't voorjaar en bar weer; al een paar dagen en nachten. Een storm! Die zee ging te keer.
Toen begon hij, hij was een bleeke man met donkre knevels, zijn gelaat blonk vochtig. "Nu zal ik je nog eens vertellen hoe het kapitaal wordt in de groote wereld waarin wij wonen: onze maatschappij. Laten wij stil voortwerken en toch praten, onder ons werken socialisten zijn." En hij dacht een poosje als in een zoeken, dat de wind doet; voor hij tot een storm wordt.
Nog had men de dijken niet weder geheel kunnen dicht maken bij gebrek aan geld en aan werkkrachten, bij elken storm werd dus het land bedreigd met eene zeer ongewenschte overstrooming, die het geheel aan den ondergang prijsgeven kon.
Gelukkig hadden onze wakkere Tonga-matrozen in dien korten tijd alle zeilen aan den hoofdmast en het groote zeil aan den bezaansmast vastgemaakt, terwijl de kapitein zelf het roer gegrepen had, waarmee hij het schip zoo ver omdraaide, dat het de breedtezijde niet meer aan den storm blootstelde, en weer overeind kwam.
Niemand dacht, dat het gevaarlijk kon zijn, dat het bosch weg was. Maar de stad Brendane lag, zooals hierboven gezegd is, vlak bij de zee, en de groote akkers strekten zich tot heel bij het water uit. En nu wordt er verteld, dat eenige jaren, nadat het bosch was omgehakt, de storm op een herfstdag een paar verdorde grasbosjes losrukte, beneden aan het strand. Onder 't gras lag fijn, licht zeezand.
"Ik wil naar oom, naar de pastorie; tante laat mij, bid ik u!" En reeds stond zij weder buiten en kampte tegen den wind, om vooruit te komen. De kreten der oude vrouw stierven weg in den storm, en over haar heen bogen zich de takken der elzeboomen aan den ruischenden molenbeek in wilden strijd.
Het duurde uren, eer het weêr bedaarde, en toen de Hedda weder macht kreeg over de golven, waren wij niet ver meer verwijderd van de IJslandsche kust. Daar het noodig was, de door den storm aangerichte schade te herstellen, besloot de kapitein een haven binnen te loopen. Over twee uur zouden we voor anker gaan.
»O, de storm« zoo schreef ik later neer wat ik daar dacht aan het strand »o, de storm die over onze lage polderlanden briescht, de popels zwiepen doet, fluitend door de boerenlaantjes blaast, het slootwater rimpelt en opstuwt tegen den wal, hij is een dartele knaap, onschuldig in zijn onstuimigheid.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek