Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 25 mei 2025
En toch, trots al haar rassche booze woorden, Meer dan genoeg om alle hoop te dooven, Hoe meer zij mijne liefde van zich stoot, Groeit die te meer en vleit haar kwisp'lend steeds. Doch Thurio komt; wij moeten aan haar venster Nu avondtonen ruischen in haar oor. THURIO. Zoo, Proteus, zijt gij ons vooruitgeslopen?
En daarom, jongen," voegde mijn oom er bij, en zijn oud ernstig gezicht zag er daarbij bijzonder trouwhartig uit, "stoot dien rooden appel niet vóór den tijd van den boom en wacht tot den herfst, dat duurt toch zoo lang niet meer, en wanneer gij uwe vrouw den laatsten mooien appel brengt, vertel haar dan ook de historie van uwe gekke streken vóór de bruiloft; gij zult zien, dat zij er zich dan vroolijk over maakt."
"Ik geloof met u," zeide de koopman, "dat zij op hun hoede zijn, en daarom had ik gistermorgen reeds willen gaan om bij nacht in Stavoren te kunnen komen en het slot te bemannen, eer iemand de lucht van ons voornemen kreeg. "Wij zijn zoo stil als wij kunnen, Heer Ridder!" riep een stem van beneden; "maar die arme kerels zijn ziek als honden en het vaartuig stoot als een kreupele hit."
Het is de man, die vatbaar is om zich beleedigd te gevoelen en die er zich aan stoot, zoo als hij zegt, wanneer iemand hem aan de kerkdeur voorbij loopt zonder spreken of «iets van hem zegt" hij weet niet wat, achter zijn rug, of wanneer een ander zich verzet tegen een plan, dat hij voorstelde of weigert iets te doen, wat hij vraagt.
Men wordt omhooggesmeten en weer neergebonsd, stoot zich tegen scherpe kanten, of drukt zijn buurman half plat, om een oogenblik later met een smak weer neer te komen op de valiezen, die ons als zetels dienen. De zon is intusschen hooger geklommen en brandt ons in het gezicht.
Deze was echter op den aanval bedacht. Op het oogenblik, dat het zwijn den kop omhoog hief om den stoot te wagen, stak hij hem de punt van zijn zwaard in den buik, zoodat een straal bloed te voorschijn spoot.
Ik sta op; 'k heb het land door al het water, dat ik hoor neervallen, ik trek mijn kousen en mijn chambercloack aan. Ik gaap nog even en stoot knorrig raam en store open. Ik kijk naar de lucht, ze is grauw, grijs. De regen slaat mij in 't gezicht, want 't waait vrij sterk. "De Kochbrunnen" vlak voor mij dampt en borrelt; de "Brunnenmädchen" staan achter de tafels op haar post.
HOVSTAD. Ja, en dan is hij het toch ook, die er den eersten stoot aan heeft gegeven. BURGEM. STOCKMANN. Is hij dat? Zóó? Ja, ik hoor wel eens meer dat sommige menschen dat denken. Maar ik geloof toch wel dat ik ook voor een bescheiden deel in die zaak betrokken was. MEVR. STOCKMANN. Ja zeker; dat zegt Thomas ook altijd. HOVSTAD. Maar wie ontkent dat dan, burgemeester?
Dan stieten op elkander de sneden bij Sigmunds stoot; En in splinters viel ter aarde de brenger van angst en dood.
Was de stoot wat hooger aangekomen, dan zou het geval zeer ernstig zijn geweest; maar nu bleek het een niet gevaarlijke wonde en met een week rust was de jonge man genezen. Daoed, zoo heette het slachtoffer, begreep niets van den aanval, want, voor zoo ver hij wist, had hij geen vijanden. Hij was vroeger een jaar bediende in ons hospitaal geweest en was een stille, bescheiden jongen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek