Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 juni 2025
Voor hem behoorde zij niet meer tot deze bedeeling; voor hem was de scheiding reeds voltrokken. En hij staarde de scheidende na tot op den drempel der gouden poorte, en in den glimlach, die haar stervend gelaat verheerlijkte, zag hij de afschittering van het nieuwe Jeruzalem.... »Hemelsche zangen hemelsche heirscharen!"
In het voorgevoel van zulk verheven geluk, geniet ik thans het hoogste oogenblik." Deze woorden zijn de laatste en Faust zinkt stervend op den grond. Dat hij de weddenschap met Mefistofeles slechts naar den klank des woords verloren heeft, is duidelijk. Hij zelf, aan Mefisto ontgroeid, is van hem vrijgekomen. Hij heeft zijn oneindig wezen tegen den ondergang bewaard.... maar niet verwerkelijkt.
Wat ik gevoelde, toen ik hoorde dat uwe zuster stervende was, stervend met de gedachte, dat ik de moedwilligste booswicht ter wereld was geweest, mij verachtend en hatend in haar laatste oogenblikken, want welke afschuwelijke bedoelingen kon men mij niet hebben toegeschreven? Ik wist dat één persoon mij zou afschilderen als tot alles in staat. Het was ontzettend!
En nu in 't begin der 19e eeuw verschijnt er dus weder een verkorte uitgave van de lotgevallen der vier broeders, een uitgave, welke eindigt met den dood van Beyaert. Want het is vooral de dood van Beyaert, die de "Vier Heemskinderen" zoo dramatisch maakt: 't is het leed om een stervend paard, dat wij met de middeleeuwsche menschen begrijpen.
Maar het schelst komt het verschil van sfeer tussen het Latijnse epos en de roman van de trouvères uit bij de behandeling van zielstoestanden. Daar staat elegante kultuur tegenover naïeve natuur. Een jongeling die met Ismene, de zuster des konings, verloofd is, wordt stervend uit de slag naar huis gedragen en vraagt om nog slechts ééns, voor 't laatst, zijn bruid te mogen zien.
Zij stiet het mes dat zij uit haar tas getrokken had, bij herhaalde malen in de borst harer dochter en meende haar nog eens stervend te omhelzen, maar nu ontgingen haar de krachten met het leven: zij stortte zwaar op het lichaam van haar kind. Om dit zieldrukkend toneel in al zijn delen te beschrijven, heeft het verhaal langer dan de daad zelf geduurd.
Ten laatsten kan geen enkle traan Hem meer het stervend oog ontwellen, En daaglijks smeekt hij d' Opperheer Een eindpaal aan zijn smart te stellen. De vader prest, van angst vermast, Zijn dierbren telg aan 't bloedend harte; 't Geweten, in zijn borst ontwaakt, Kwelt hem met namelooze smarte.
Dan zal ik je helpen zoeken, zeide hij. Doch Johannes schudde zwijgend het hoofd. 'Kijk eens! wil je die van mij hebben? begon hij weer en opende zijn hand. Daarin zag Johannes iets wits, dat van tijd tot tijd even bewoog. Het waren de witte kapelletjes, die stervend met de gescheurde en gebroken vleugeltjes trilden.
Als schaûwen grauw, Verjaagd door den dag van het hemelblauw, Smelten wij heen Als schuim der zeên Van de kindren van tijden zonder geween, Wijl de wiegezang luidt Van wind die ruischt uit, Stervend op 't hart van zijn eigen geluid. Wat donkre vormen zongen die wijs? De Uren die stierven, zwak en grijs, En zij droegen den buit Nog verzameld bijeen Uit de zege gestuit Door Een alleen.
Stervend werd hij door de ontstelde bruiloftsgasten in den burcht gedragen. De oude Diethelm was bij de poging, om het paard zijner dochter tot staan te brengen, even ongelukkig geweest; het woedende dier had hem het scheenbeen gebroken en dienstvaardige bedienden droegen den steunenden grijsaard voorzichtig naar het slot terug.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek