Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 oktober 2025
Een briefje werd in een blad gerold, dat blad werd aan een tak van een tulpboom bevestigd, die in een naburig moeras van de Zwarte Kreek groeide; meer was niet noodig. Squambo begaf zich iederen dag, evenwel niet dan na de grootste voorzorgen genomen te hebben, naar die plek.
Intusschen had Texar, na de voltooide ontvoering van die vrouw en dat kind, het niet noodig geacht zich bij Squambo te vervoegen. Die man, die hem met lijf en ziel toegedaan was, wist naar welke onnaspeurlijke schuilplaats hij Zermah en de kleine Dy moest brengen.
»Nieuwsgierig of niet, antwoordt mij," bad de kleurlinge. »Wat ik te zeggen had, heb ik gezegd," antwoordde Squambo. »Wat ik kan mededeelen, heb ik u medegedeeld. Het is verder onnoodig mij te vragen, want ik zal niet meer antwoorden." »Gij vertrouwt u zelven niet, naar ik vermeen." »Wel mogelijk."
Daarna daalde hij, na nog een dreigenden blik naar de zijde van master Burbank geworpen te hebben, de valreeptrap af, welke achter de kast van het bakboordrad geplaatst was en vervoegde zich bij den Indiaan Squambô.
De arme kleurlinge begreep ze niet. In ieder geval, in den mond van den man, die aan het hoofd der regeering van Jacksonville stond, behelsden zij eene schrikwekkende bedreiging. Dat viel inderdaad niet te ontkennen. »En nu Squambo," zoo ging de Spanjaard voort, »heb ik uwe diensten noodig." »Tot uwe bevelen, meester," sprak de Indiaan. »Slechts gedurende een uur."
Texar naderde toen de valreepsopening in de verschansing van het voorschip, en van zijn hand een soort scheepsroeper makende: »Aoh!" praaide hij. »Aoh!" kreeg hij tot antwoord terug. »Ben jij het, Squambô?" »Ja, meester!" »Leg aan boord!" De squif schoot langs zijde. Bij het schijnsel van de seinlantaarn, welke aan den voorsteven vastgehecht was, kon men den man zien die het vaartuigje stuurde.
Toen later de squif, door Squambô gevoerd, hem opgenomen had, was hij naar het verlaten fortje teruggekeerd, alwaar hij, zooals wij weten, moeielijk te volgen ware geweest. Wat dien Squambô betreft, waarover wij toch ook een enkel woord dienen te zeggen, dat was een schrandere en listige Seminool-Indiaan, die de vertrouweling van Texar geworden was.
Niemand zou in dit doolhof den weg hebben kunnen vinden, tenzij hij door langdurige ervaring eene grondige kennis opgedaan zoude hebben van de vaarwaters en doorgangen van dat diepe uitwateringsbekken, waarin de neventakken van de Sint John zich uitstorten. Maar Squambô aarzelde geen oogenblik. Hij stuurde stoutmoedig zijne squif naar plekken, waar het oog geen doorvaart kon ontwaren.
Zij onderstelde, dat het de Indiaan Squambo was, die, nadat hij rondom de omheinde omwalling zijne gewone ronde-wandeling afgelegd had, naar zijne slaapkamer ging, welke tegenover de hare gelegen was. Zermah vernam toen eenige woorden, die tusschen twee naderende personen gewisseld werden. Zij schreed zacht en onhoorbaar naar de deur en luisterde aandachtig.
Daarna verdwenen allen met Squambo, de Indiaan, die door den speurhond vergezeld was, aan het hoofd, achter de reusachtige rietstengels van den oever en tusschen de struiken en onder de kruinen van het bosch. Een der negers had voorzeker de pont naar de overzijde teruggevoerd, om te beletten dat iemand naar het eiland zou kunnen oversteken.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek