Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 oktober 2025
De Chatillon ontstak op dit verwijt in een spijtige woede, en zou voorzeker in onstuimige woorden uitgevallen zijn; maar zijn broeder De St.-Pol weerhield hem en morde zachtjes: "Zwijg, De Chatillon, zwijg toch; want onze Veldheer heeft gelijk. Het is immers redelijk dat wij de oude Graaf van Vlaanderen niet meer lijden toebrengen? Hij is rampzalig genoeg."
Machteld werd voor hem met medelijden ingenomen; de blijdschap, om de ontvangen boodschap door hem getoond, was een sprekend bewijs zijner liefde tot haar, en zij had zich hierover geenszins bedrogen. Nu zij hem zo treurig op het schrift zag staren, verweet zij zich innerlijk de spijtige woorden, die zij hem had toegestuurd.
Kees zat vol spijtige woede op een boomstam te wachten en verwenschte dat heidensche bijgeloof. Plotseling schoot hem een gelukkige gedachte door 't hoofd. Hij zou zelf een voorteeken bedenken. Scherp luisterde hij, of hij niet een opvallende vogelstem in het bosch hoorde. Nauwelijks deed zich een eenigszins schel gefluit vernemen, of hij sprong op met teekenen van blijdschap.
Gij komt zeker vermaak scheppen in het leed dat uw vader mij aangedaan heeft? Maar ik zal uwen lekkeren vader wel vinden. Hij zal geenen enkelen Dahlia in zijn hof houden, al moest ik dieven betalen om ze te gaan aan stukken stampen." DE JONGELING, met spijtige kalmte. Ik weet niet, Mijnheer Fruyts, dat mijn vader u ooit misdaan hebbe: gij waart gisteren nog goede vrienden! DE VADER, bitsig.
De Koningin van Navarra kwam met de ganse stoet op een stille tred aangereden, en wendde de ogen met spijtige nieuwsgierigheid naar deze Vrouwen, die zozeer bij het zonnelicht glinsterden. Wanneer zij tot op een zekere afstand genaderd was kwamen de Edelvrouwen statiglijk tot bij haar gereden, en verwelkomden hun nieuwe Vorsten, met veel hoofse spreuken.
"Dat geloof ik wel," zeide deze, met spijtige bedaardheid: "gij waart schier aan 't hollen geslagen: en ware uw paard niet gestort, dan zoudt gij ze niet gearrêteerd hebben. Op zoo'n wijze zoude ik niet willen triomfeeren."
Ik zal uw vriend zijn, evenals toen wij nog onnoozele kinderen waren.... Het is te zeggen ... ik weet niet, de ontsteltenis maakt mij duizelig, mijne zinnen zijn verward...." Het verschrikte meisje ontwrong hem hare handen met zulk koortsig geweld, dat hij zich in zijn hart over deze beweging gekwetst gevoelde en met spijtige verbaasdheid eenen stap terugdeinsde.
Maar dezelfde spijtige wind dreef gestadig zijn kouden tocht van 't Noorden naar 't Zuiden en beet de ruiters in rug en hals. De beweging in de vrije lucht hield hun echter 't bloed warm, en hun wel ingekleed lijf voelde er te meer de prikkelende deugd van. Ze ademden met genot even als hunne snuivende peerden, de dikke, gezonde lucht.
Des avonds, lange tijd na het vertrek der gasten, was de Koningin Johanna alleen met haar staatjuffer in de kamer waar zij slapen moest. Reeds had zij een goed gedeelte van het lastige plechtgewaad afgelegd, en was nog bezig met zich van al haar juwelen te ontbloten. De driftige beweging harer handen en de spijtige uitdrukking harer wezenstrekken gaven het grootste ongeduld te kennen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek