Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 oktober 2025
Neen. Ik kwam, om naar den Shoet te vragen. Het stond aan hem, om mij dat, al dan niet, te zeggen. Had hij geweigerd mij te zeggen, waar ik hem vinden kon, ik zou in vrede weg zijn gegaan. Waarom behandelde hij mij als zijn vijand? Omdat zijn vrienden uw vijanden zijn, en gij den Shoet kwaad wilt doen. Maar dat wil ik niet! Gij spoort hem na en hebt zijn zwager Deselim gedood.
Hij leek zoo'n trouwe eerlijke vent te zijn. Waarom zou hij toch hier in deze streken gekomen zijn, Sihdi? Ik geloof dat hij een bizondere vertrouweling van den Shoet is, en van dezen een voor hem belangrijke opdracht heeft ontvangen. Nu, dat zullen wij wel te weten komen. Voor het oogenblik, mogen wij blij zijn, dat wij ons onzen ergsten vijand van den hals hebben geschoven.
O, bang zijn wij allerminst; wij geven onze wapenen niet af, omdat wij dat niet gewoon zijn. Maar de Shoet wil nu eenmaal niet, dat een gewapende voor hem zal staan. Werkelijk niet? Neen, nooit! En toch zijt gij nu bij hem geweest, met een mes en twee pistolen in uw gordel! Die opmerking bracht hem in verlegenheid, hij antwoordde echter: Met mij is dat heel iets anders.
Het dorp is klein en arm, en ligt ongeveer in de richting van Sbiganzy. Sbiganzy! Dat was immers de plaats die ik noordwaarts van Radowitsch nog wilde bezoeken, om bij den vleeschhouwer Tschurak naar Derekuliba te vragen en nog iets naders omtrent den Shoet te vernemen. Zou de Mubarek daar wellicht ook heen willen? Misschien vonden wij daar het geheele nobele gezelschap bij elkaar!
Het viel mij op, dat van uit het dak een heiningachtige rij knuppelstokken het onderste deel der kloof nagenoeg onzichtbaar maakte. Men kon er niet doorheen zien. Daar achter konden gemakkelijk tal van personen verborgen zijn. De slager kwam bij ons terug en zeide: Heer, de Shoet verlangt, dat gij de wapens zult achterlaten. Dat doen wij niet. Maar waarom niet? De Shoet is geheel alleen.
Met verwondering, bijna toornig zag hij ons aan en zeide: Hoe nu, gewapend, alsof wij ten strijde gingen! De wapenen teekenen den vrijen man, antwoordde ik. Maar hier hebt gij ze niet noodig! Wij zijn gewoon er ons nooit van te scheiden. Dat zult gij nu toch moeten doen, anders krijgt gij den Shoet niet te spreken. Hij duldt niet dat men gewapend voor hem verschijnt.
Of hier een Shoet is of niet, een roover meer of minder, laat mij volkomen koud. Maar er is iets dat ik van hem wil. Voldoet hij aan wat ik vorder, dan.... Aan wat gij hem vraagt, wilt gij zeggen, Heer? Neen. Een eerlijk man, zooals ik, is de meerdere van een gauwdief, en heeft te bevelen. Gehoorzaamt hij aan mijn bevel, dan ga ik van hem weg, zonder hem ook maar aan te raken.
Ons overleg en onze dapperheid zijn schroeven, die op zijn lichaam inwerken en het doorboren. Zeg dat toch niet van mijn Shoet! Gij neemt het dus voor hem tegen ons op? Dat is niet in mij opgekomen. Hebt gij dan niet gezegd, dat hij sterker is dan wij, en hij ons verpletteren zou? Ik wilde vriendelijk u waarschuwen. Dan waarschuw ik u even vriendelijk om voortaan uw mond te houden.
De Shoet begon: Gij hebt mij willen spreken. Wat wilt gij van mij? Zijn stem klonk gedempt en hol, alles behalve natuurlijk. Was dat een gevolg van de slechte akoustiek der ruimte, of veranderde hij opzettelijk zijn stemgeluid, om later er niet aan herkend te worden? Hij had nog maar deze weinige woorden geuit, en toch was het mij of ik die stem meer had gehoord.
Gij bedoelt den Miridiet? Ja. Die komt van avond ten minste niet. En ik geloof, dat hij juist wel zal komen. Om de Aladschy's te helpen? Integendeel, om ons tegen hen bij te staan. Neen maar, dat geloof ik niet! Ik wel. Hij is een Miridiet, een dapper man, en alleen dáárom mijn vijand, omdat mijn kogel toevallig zijn broeder getroffen heeft, en niet om den Shoet.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek