Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 juni 2025
"Ja, maar een man kan toch niet zoogen," zeide Peszow; daarentegen vrouwen...." "O jawel, een Engelschman heeft op een schip zijn eigen kind gezoogd," viel de oude vorst in, die zich zulk eene vrijheid in tegenwoordigheid zijner dochter veroorloofde. "En zooveel zulke Engelschen er zijn, even zooveel vrouwen zijn er, die beambte zijn kunnen," sprak nu Sergej Iwanowitsch.
De strijd der geloovige, Slavische broeders vroeg deelneming en vijandschap tegen hunne onderdrukkers. Maar bizonder was Sergej Iwanowitsch over zulk eene uiting der openbare meening verheugd. Het publiek had duidelijk zijn gevoelen doen blijken. De ziel des volks, zooals hij het noemde, had een uitdrukking gevonden.
"Niet waar? zeer schoon en warm gesproken! Bravo! En ziedaar, Sergej Iwanowitsch! U moet ook eenige woorden spreken, weet u, als blijk van waardeering en tot opwekking. U kan dat zoo goed!" liet hij er, zijn arm aanrakende, met een vleiend, aanmoedigend lachje op volgen. "Neen, ik reis dadelijk door." "Waarheen?" "Naar mijn broeder op zijn landgoed," antwoordde Kosnischew.
"Wij zullen zoo doen: gij gaat hem halen met ons rijtuig, en misschien zal Sergej Iwanowitsch de goedheid hebben dadelijk te komen en het zijne terug te zenden "Best, met veel genoegen." "Wij zullen te zamen komen. Is de bagage verzonden?" vroeg Stipan Arkadiewitsch. "Ja," antwoordde Lewin, en hij riep zijn bediende om hem te kleeden.
Het diner was zeer opgewekt. Sergej Iwanowitsch was in een goed humeur, en Katawassows originaliteit vermaakte hem buitengemeen; deze ziende, dat hij in den smaak viel, overtrof zich zelf en ook Tschirikow hielp vroolijk de conversatie onderhouden.
"Het hindert je toch niet, 't is hier binnen zoo benauwd. Ja, ik heb geluk. Waarom ben jij niet getrouwd?" Sergej lachte. "Ik verheug er mij zeer over. Zij schijnt een uitmuntend meisje...." "Zeg niets, zeg niets!" riep Lewin uit, greep zijn pelskraag met beide handen en trok hem over de ooren.
De gedachte, dat zijn vrouw hem de jacht zou verbieden, scheen hem zoo bekoorlijk, dat hij gaarne voor altijd zou afzien van het pleizier een beer te ontmoeten. "Het gebruik om afscheid te nemen van zijn vrijgezelsleven is niet zinledig," zeide Sergej Iwanowitsch. "Hoe gelukkig men zich gevoelt, men betreurt altijd zijn vrijheid."
"Ik ook, maar nu, nu alles voorbij is, nu komt mij het gebeurde nog veel verschrikkelijker voor, dan in het oogenblik van gevaar. Ik wil morgen toch den eik nog eens zien! En hoe grappig is Katawassow. Buiten het gebeurde was het een zeer genoeglijke dag. En ook tegen Sergej waart ge zoo aardig en net.... Ga nu weer naar je gasten. Het is hier na het bad altijd wat drukkend en dompig.
Lewin bleef aan het andere eind van de tafel zitten en zonder zijn gesprek met Sergej en de vorstin af te breken, zag hij, dat zich tusschen Stipan, Dolly, Kitty en Wesslowsky een levendig en geheimzinnig gesprek ontspon; en dat niet alleen, hij zag ook op het gezicht zijner vrouw de uitdrukking van een ernstig gevoel, terwijl zij onafgewend in het knap gelaat van Wesslowsky zag, die levendig iets vertelde.
"Hoe dankbaar ben ik, mijn God, voor het licht, dat Gij mij aanvankelijk hebt geschonken na het ronddolen in nevel en duisternis." Toen Lewin zijn huis naderde, bemerkte hij Tanja en Grischa, die hem kwamen tegenloopen. "Oom Kostja! mama, grootpapa en Sergej Iwanowitsch en nog een," zeide Tanja, "komen u te gemoet." "Wie is die andere?" "Zoo'n rare heer! Hij doet altijd zoo met de armen."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek