Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 oktober 2025
Zwijgend ontblootte hij het hoofd, boog diep en eerbiedig, en verliet met snelle schreden het park. Tot recht begrip van het vorenstaande is een kleine uitlegging noodig, die in de aanteekeningen van Rob Rensma eerst op de laatste bladzijden voorkomt, omdat hij ze op dit tijdstip zijner avonturen nog niet van zijn vriend Van Stralen vernomen had.
Dit gezegd hebbende, richtte hij zijn schreden naar eene der tenten, terwijl Gilles Adriaansz, weinig tevreden met den hem opgedragen last, waartegen hij zich echter niet dorst te verzetten, de vijf man, welke onder zijn bevel stonden, bijeenriep en met hen naar den voorpost wandelde. "Wat wilt gij?" vroeg de monnik met een fluisterende stem aan Madzy.
"Is de gravin aan het gevaar ontkomen?" vroeg de graaf aan een knaap, die weinige schreden van hem stond. "Zij is gered uw genade," antwoordde deze: "doch één oogenblik later, en het ware te laat geweest. Voorzeker moet de gravin uit het venster in de gracht zijn gesprongen. Toen wij op haar noodgeschrei afkwamen, hield zij zich aan den rand der boot boven water.
Ach! wij herinneren ons alles, zooals het zich bij ons vertrek bevond, en wij weten, dat elke verandering, die wij vinden zullen, ook die ten goede is aangebracht, ons een gevoel van leedwezen zal doen ondervinden. Ook in mijn geest speelden en verdrongen zich al die vragen, terwijl ik met haastige schreden mijn weg langs den Binnen-Amstel vervolgde.
"Dank u wel, vriend, ik wist wel dat ik op u rekenen kon." "Ik ben doornat en weet niet hoe ik weer binnen kom. Hier hebt ge ze bij dien boom. Goeden avond." "Goeden avond!" Mevena kon den ander niet zien, maar hoorde dat zijne schreden zich verwijderden. Haar gezel trok haar voort aan den arm. "Nu moet ge op dit paard, ik zal u helpen.
Aan dien kant was de steeg open, en liep ongeveer tweehonderd schreden ver in een straat uit. Naar dien kant bestond er redding. Juist toen Jean Valjean links wilde gaan om de straat te bereiken, welke hij aan het einde der steeg zag, bespeurde hij op den hoek der steeg en deze straat iets als een zwart beeld.
O! ik wensch hun hetzelfde genot toe wanneer zij ooit het leven moeten laten! En gedurende dien tijd stond de boer daar steeds met zijn dikke wang en kon niet spreken. Maar daar kwamen Brétignot en zijn makkers op hunne schreden terug. »Welnu, brave man, wat is er?" vroeg Maximon op beschermenden toon. »Wat er is? Ziet gij dat niet? Hij heeft een hagelschot in de wang", antwoordde ik.
De Historische Zaal is met een paar schreden van hier te bereiken. Hier was de eetzaal van den Prins. Deze zaal, bekend als "de groote saele van het Oude Hof" of wel als "de groote geschilderde saele" werd omstreeks het midden der 17e eeuw, met het oog op de feesten en vergaderingen, die er in gehouden werden, met zekere pracht in orde gemaakt.
De plaats is mij bekend: Het kerkhof is 't, waar ik uw dierbaar lijk Ter rust bracht in de stille doodenwijk. Daar heb ik vaak mijn schreden heengewend: Ik noemde 't mijn groen plekjen der woestijn, Ik knielde er neêr met tranen en gebeên. En sloeg er de oogen naar den Hemel heen, Den Hemel, ach! waar wij nu beide zijn!
Op tweeduizend schreden afstand gaf de trompet het signaal tot den stormpas. Eene golving als wanneer de wind over een korenveld strijkt, doorliep de gelederen en in verbijsterende vaart ging het voorwaarts over het niet meer hellend terrein.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek