Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 oktober 2025
In de nabijheid van de sneeuwgrens wordt zij het veelvuldigst waargenomen; zij gaat echter nog hooger op en bewoont zelfs de kleinste oasen in de sneeuw- en ijswoestijn: de met armoedige alpenkruiden spaarzaam begroeide, aan alle zijden door de sneeuwvelden ingesloten, kale plekken aan de zuidzijde van de hooge toppen der Alpen, waar de warme zonnestralen dikwijls slechts gedurende 2 of 3 maanden het telkens weer vernieuwde sneeuwkleed uit den weg kunnen ruimen, en den bodem over een afstand van weinige schreden blootleggen.
Wolken, 't zijn... lijk sperreboomen, uitgespreid, alhier aldaar, staan, ten oosten heen, de zoomen vol, van 's menschen woonsteê. 't Jaar wendt te zomerwaard zijn schreden, nacht aan 't worden is 't, en heden helder was 't een dag, voorwaar.
Nog eenige schreden verder en de Sint-Petruskerk hoofdkerk der Roomsch-Catholieken te Leiden vertoont zich met zijne vier pilaren en frontespies, zijn Petrus-beeld en zijn koepelvormigen toren aan ons oog.
Tegen vier uur in den avond zagen wij ze terugkeeren naar hun dorpen op het kleine eiland; enkelen verkochten ons in 't voorbijgaan hunne aardvruchten en boden mij een plaats aan in hun booten. Zij zetten mij aan het strand af, en ik behoefde maar enkele schreden te doen, om in het dorp te komen.
Hij ging door, en de Weertenaren bleven met 't monster alleen. Ze wisten niet, wat het was, en met schuifelende schreden kwamen ze, de hoofden vooruit, dichterbij. Hoog sprong het in de lucht, en met geweld sloeg het, daar zijn krachten hem begaven, door de zwaartekracht weder naar beneden.
Met het boek onder den arm ging hij naar boven; maar in plaats van, zooals anders, zijn gedachten bij zijn ambtsbezigheden te bepalen, dacht hij nu aan zijn vrouw, en wel met zulk een onrust, alsof hem iets onaangenaams had kunnen overkomen.... Tegen zijn gewoonte ging hij nog niet naar bed, maar begon, de handen op den rug houdend, met groote schreden het vertrek op en neer te gaan.
Slechts weinige schreden voorbij dien muur, ziet hij links in de vaart weer de trekschuit die men straks is voorbijgereden en waarvan de voerman heeft gezegd dat het de nachtschuit op Amsterdam was. Om twaalf uren, ruim, voer ze af. De groote Domklok bromt twaalf.
"Alles aan boord!" zegt mamsel Westphalen. "Nu, dan maar ju!" zegt Frederik. Doch, nauwelijks is hij een paar schreden voortgereden, of de horlogemaker roept: "Alt! alt, Frederik! Gij hebt vergisteren dat kameraad zijn cheval; dat staan in de logis voor de kleine poules!" "Ja," zegt Frits Sahlmann, "'t staat in 't kippenhok."
De jonkman, aan wien in het vervolg door het meisje den naam van Maarten gegeven werd, had met haar, weinige schreden van de plaats waar wij hem het eerst aantroffen, op een steenen trap van een fraai gebouw aan het einde van den Kneuterdijk gelegen, post gevat, en zag nu, den arm om haar middel geslagen, dartel koutende, met het grootste geduld de komst van den trein te gemoet.
Nadat zij weg was gegaan, sloot Anna de deur, en met zachte schreden liep ze naar den oven, waar ze gebakken had. Ze glimlachte, en ze peinsde: "Voor mij is het alleen, en niemand zal er aanraken." Werktuigelijk nam ze een der brooden, welke op tafel dagen. Haar vingers werden koud. "Steen!," gilde ze. Al haar brooden waren tot steen geworden. Ze wilde het meel bakken.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek