Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 juni 2025
Maar plotseling ging een onverwachte stem op òm den hoek der tafel, de ruwe, schorre stem van Smul, die nu in kort-gehorte woorden ook een wonderheid vertelde. Dat was een jaar of twaalf geleden; hij woonde toen, als pasbeginnende paardeknecht, op een groote boerderij, den kant uit van 't Westvlaamsche.
Ik moest terugkeeren om te zien wat het was, ik hoorde een schorre stem "Francis! Francis!" roepen, en ik zag eene hand die zich aan het hout vastklemde. "Francis! kom mij te hulp of ik zal die vermolmde roeden breken," riep de stem. Ik antwoordde niet en kwam ook niet te hulp; ik wilde zien hoe de binnendringer zich over het bezwaar heenhielp.
Hè, hè hè, een gekkende ekstersschettering met bitsige scheldwoorden, onverstaanbaar dooreen gesmeten uit schorre kelen 't had maar een stonde geduurd, de weerdij van 't voorbijgaan, Vanhoutte naar buiten en Verlinde naar 't kantoor.
Een stem, welke niet die van vrouw Bougon was, antwoordde: "Vergeving, mijnheer..." 't Was een doffe, gebroken, schorre stem, als van een oud man die dronken is of zich overschreeuwd heeft. Marius hief ijlings het hoofd op en zag een meisje. Een zeer jong meisje stond in de open deur.
Het duurde vrij lang, eer hij eenig antwoord kreeg; en het bescheid, toen het eindelijk kwam, was ongunstig. "Ga voorbij, wie gij ook zijn moogt," klonk het antwoord, uitgesproken met een diepe, schorre stem binnen in de hut, "en stoor den dienaar van God en van den heiligen Dunstan niet in zijn avondgebed."
Met schorre stem beproefde hier en daar nog een enkele een liedje aan te heffen, maar de tong weigerde den dienst en weldra ging het over in een onverstaanbaar dronkemansgekreun. Niemand kon meer op zijne beenen staan, zelfs de dikke keldermeester-cipier niet. Nu rees de grijze minstreel op van zijn stoel en haastig gaf hij zijnen volgelingen een teeken. "Komt, mannen, komt, 't is genoeg.
De zonne valt daarop, de regen valt daaroppe; ze groeien zijwaards uit, ze zetten, doppe, doppe, een dopken hier en daar, dat, zoo en zus geleid, aan elke schorre geeft heur' schoone uitwendigheid.
In korten, vluggen draai kwam het door 't hek gereden en zij sprong met het Geluw Meuleken op zij en riep met heesche, schorre angststem: "Es hij doar?" "Joa hij, bezinne", antwoordde Vaprijsken van onder de kap. "Alfons!... hoe es 't mee ou?" riep zij nog, met het Geluw Meuleken naast het rijtuig meehollend.
Schorre fruitventers-kreten, heesche jodenschreeuwen een schel hondgejank riepen op onder de schuifelende gebarende en gesprekken houdende menigte, donkere lijven in een ver gebrom en een morrend gesuis tot de lucht. In hun baarden lachend wandelden Jozef en zijn kennissen langzaam.
Hij hief het hoofd tot den verschrikten man op, bezag hem met zijne glasachtige oogen en opende den muil, als wilde hij spreken of bassen; maar het schorre geluid, dat uit zijnen gorgel opklom, geleek veeleer aan den kuch van eenen verkouden grijsaard dan aan de stem van een dier. Jakob Mispels antwoordde bevend: "Het is wel, Nox, zeg mijnheer, dat ik aanstonds ga komen."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek