Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 oktober 2025
Bij het riool bleven ze zitten, Saartje den appel verknufflend in 't verschoten-groen rokje, de modderpitten zorgzaam wegwrijvend. Jan keek toe met den schop in de hand, Meijer, zeker van 't aandeel, sopte de kwakken terug in den put.
Anna beknort haar over haar oprechtheid. Anna mag wel genever proeven en zij geen gaas koopen? Mooie grap! Anna is zoo op zich zelf verliefd, dat ze geen oog heeft voor andersdenkenden. En ze duldt geen aanmerkingen op Spilgoed. Anna draait! Jacob Brunier mag zijn wie hij wil, maar slecht is hij niet. Bemoei je met je zelf. Groet Moeder, 't beste voor Willem. Vaarwel. Juffrouw Saartje!
Het ergste wat men van hem zeggen kan is dat hij een geestelijk-onbeteekenend mensch is, maar dat hij een "goed hart" en "goede gronden" heeft, zooals Edeling en Blankaart van hem getuigen, zal zelfs de grootste vijand van het fattendom moeten toegeven. Cootje Brunier is de broer van Letje, de vriendin en het medecommensalesje van Saartje bij Mevrouw Buigzaam.
"Wie is die man?" vroeg hij, den goeden De Groot van het hoofd tot de voeten opnemende. "De vader van Saartje," antwoordde Henriette bedeesd. "o Ho!" zei de heer Van der Hoogen, die dat ook zeer wel wist hem den rug toedraaiende. En zijn lorgnet in het oog klevende bezag hij den ruiker bloemen, die in een sierlijke porseleinen vaas op een guéridon voor het raam stond.
"O! Dat ik ook naar de kerk moest wezen! Had ik u nog maar één oogenblikje levend gezien, lieve juffrouw Noiret, een enkel woordje van u gehoord!" "Dat hebben wij geen van allen, lief kind!" zei haar moeder, hare oogen met haar voorschoot afvegende. "Neen," zei Suzette met een hartdoordringende stem; "geen van allen." Saartje schoof het gordijn weer toe.
En aldoor glimlachend, vreemdelijk lachend tipte hij 't los met de nagels, hield het in de hand, draaide het om en om, dat het dofjes glimmerde in de grijzing van den huiskoker, als een blik stukje speelgoed. Saartje wakker geworden zag 't hem doen. "O!", zei ze, kindergeheimzinnig: "O.... oomè!...."
Ik zag wel, dat Naatje Willis een geheel ander voorkomen hadt dan Saartje Burgerhart, of alle die Juffertjes, daar ik mede om plagt te gaan, vóór deze toenemende krankheid myner lieve Moeder: maar toen stak uwe statigheid niet héél sterk af by myne dofheid; wel verre van de oorzaak optesporen, dacht ik er niet eens aan: ik kende u; dat was genoeg.
Maar Reggie, geleid door 'n pleegzuster, Reggie, die nog niets wist van Saartje en Moosje, mocht bij 'm, zonder te praten. Zittend bij 't bed, liet ze de dorre vingers van 'r niet gekwetste hand over z'n gelaat glijden. Schrikkend omdat ze geen adem bij z'n neus en z'n mond voelde, begon ze beverig te huilen.
Het ging van mond naar mond, 't appel-vleesch met het spoeg van Saartje. Jan, die nou wist dat-ie niks meer kreeg, bukte opnieuw over het open, stinkende gat, morrlend met schop in de modder die blazende bellen boerde. "Sou-die diep sijn?" vroeg Meijer. "Noú!.... Je sou d'r smerig in versuipe òf-ie!", schreeuwde Jan, modder opleeplend en prettig neerklukkend.
ZES EN ZEVENTIGSTE BRIEF. Papa Edeling schrijft aan Blankaart; van dat huwelijk kan niets komen. Hendrik is Luthersch, zij niet. Afgeloopen. Mejuffrouw! Wel, hoe hebben wy het toch met elkâer? ryd je de witkwast, of maalt je de geest? Denk jy, dat ik zo maar op een dag heen en weêr zo eens over kan komen, om u te zeggen, dat gy Juffrouw Saartje haar Linnen en Muziek zendt?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek