Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 14 juni 2025
Het ledekant, met zijne gebeeldhouwde witte en vergulde kolommen, staat daar nog in den hoek, en daarbij een paar antieke fauteuils, met heerlijk schoone gebloemde stof bekleed; terwijl boven den schoorsteen het portret prijkt van een kardinaal van Fürstenberg, wiens vriendelijk gelaat schijnt neer te blikken op al deze pracht en weelde, en op dat rustbed, waarop thans geen vorst meer zijne vermoeide ledematen uitstrekt.
Dan schalde het lachen door de zaal en de verteller moest zich verdedigen tegen een kruisvuur van nieuwsgierige vragen en plagerijen. Tegen middernacht ging men uiteen en Walewein werd naar zijn slaapvertrek geleid, waar een donzen rustbed hem tot slapen noodde. Den volgenden morgen heerschte de Kerstvreugde opnieuw in het kasteel.
Maar het kunstlicht, dat in breede bundels uit de wanden van de Nautilus ontsprong, verzwakte niet. Kapitein Nemo was uitgeput van vermoeienis op zijn rustbed neergezonken.
Ik zag mij zelve weder op het gouden schip, met bloemenguirlanden omwonden, op het purperen rustbed, met rozen om mij heen, en onder het van edelgesteente flonkerende tentdak.
Zij had zich van de feestkleederen die haar benauwden laten ontdoen en zich met haar rustbed op een balkon doen dragen, waar zij gedurende de heete zomerdagen, door bladplanten en een bij wijze van tent gespannen doek overschaduwd, zich bij voorkeur ophield.
De kapitein lag weder op zijn rustbed en op zijn arm leunende zag hij den ingenieur aan, welke naast hem plaats had genomen. "Gij kent den naam, dien ik gedragen heb, mijnheer?" vroeg hij. "Ja," antwoordde Cyrus Smith, "evenals ik den naam ken van dien bewonderenswaardigen onderzeeschen toestel..." "De Nautilus?" vroeg de kapitein glimlachende. "De Nautilus."
"Voor hoelang?" vraagt ook Bertha, als zij zich zuchtend op het rustbed uitstrekt, niet om in de armen van den slaap voor een oogenblik vergetelheid te zoeken van het lof, dat haar dreigend boven het hoofd hangt, o heen, maar om in de stille eenzaamheid van den nacht na te denken over hetgeen haar te doen staat. Ja, wat moet zij doen?
Het geheele meubilair van het vertrek, van het sierlijke rustbed, door leeuwenklauwen gedragen, tot de uit elpenbeen kunstig gesneden kammen, die op de kleedtafel lagen, bewezen, dat de vroegere bewoneres dezer vertrekken met haar geheele hart aan de uitwendigheden des levens was gehecht geweest.
De straatlantaarn op den boulevard verlichtte flauw dit armoedig vertrek. Achter in 't vertrek was een afgeschoten ruimte, waarin een rustbed stond. Jean Valjean droeg het kind naar dit bed en legde het er op, zonder het wakker te maken.
Kom kom!" vervolgde hij, terwijl hij het angstig afwerende meisje vrij onzacht bij den arm greep en ter zijde schoof: "die comedie heeft al lang genoeg geduurd; ik zal u uw minnaar niet ontrooven; kom wat later terug, doch laat ons nu alleen." Klaartje hield wel den jonker bij zijn mantel vast, doch kon niet beletten dat deze het rustbed naderde en de gordijnen ter zijde schoof.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek