Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 14 juni 2025
Van mijne jeugd af, zoolang ik mij herinneren kan, had ik de jonkvrouw lief, die daar ginds op het rustbed ligt. Zij beminde mij eveneens en beiden haakten wij naar het oogenblik, waarop onze levens voorgoed aan elkander verbonden zouden worden. In afwachting van dien dag eischte zij echter van mij, dat ik alle plichten en genoegens, die mij van hare zijde wegriepen, om harentwil zou opgeven.
De kolonisten zagen een ruime zaal, een soort van museum, voor zich, waarin zich met een aantal schatten uit het delfstoffenrijk, de prachtigste kunstwerken en de fijnste voortbrengselen der nijverheid bevonden; zij meenden in een tooverwereld te zijn verplaatst. Op een prachtig rustbed zagen zij een man, die hunne tegenwoordigheid niet scheen te bemerken.
Ze zag bij den glans van het vuur, dat er bloed was aan de takken en twijgen en bladeren, welke den held als laatste rustbed dienden. Met al haarliefde kuste ze hem en in dezen kus stierf hij, glimlachend. Op een stille plaats werd zijn graf gedolven. Het lijk lag op het slotplein. De moordenaars kwamen tot den heer Zweder, en zeiden: "Uw vijand is niet meer."
Wanneer men een beminnaar is van woeste natuurtooneelen, niet tegen zware vermoeienissen opziet, en niet al te veel gewoon is aan de comfortable logementen van den Rijn en in Zwitserland, kan men hier met genoegen en vrucht eenige weken doorbrengen; men kan kale rotsen beklimmen, en van daar langs gedruischmakende bergstroomen naar digtbegroeide valleijen neêrdalen, waar men altijd overvloed van zwart brood tot voedsel vindt, en de aarde genoeg met mos is begroeid, om voor vermoeide leden tot rustbed te strekken.
Toen zij eindelijk in persoon naar de hangende tuinen was gegaan, hadden de wachters de stoutmoedigheid gehad haar af te wijzen. Cresus trad de edele vrouw te gemoet, deelde haar in vergoelijkende bewoordingen mede, wat er had plaats gegrepen, versterkte de blinde in haar geloof aan de onschuld der aangeklaagden, en leidde haar naar het rustbed van haar zoon, den koning.
Daar treft een zacht geluid haar oor. 't Is eene kinderstem, die zich laat hooren. Bertha komt tot bedaren. Hare dreigende vuist valt langs haar lichaam neder, en de toornige uitdrukking op haar gelaat verdwijnt. Haastig treedt zij ter zijde en schuift een tapijt weg. Daar, op een kostbaar rustbed, ligt een knaapje. 't Is Vianens kind. Het slaapt onrustig en droomt.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek