Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 mei 2025
Zij behoeft zich niet regelrecht bij den Koning aan te melden, houden zij haar telkens voor; zij kan beginnen met zich te wenden tot Robert de Baudricourt, kapitein van Vaucouleurs. Vaucouleurs is slechts eenige mijlen van Domrémy verwijderd en de bevolking van de plaats is den Koning trouw gebleven. De naam van den kapitein was Jeanne ook niet onbekend.
Neen, boksen au kan ik niet. Au! Au!» »Dan zal ik het je leeren! Toe jô, stomp terug, of jij krijgt alles alleen. Zóó moet je doen!» »Au! Au!» riep Pieter, die niet wist, waar hij zich bergen zou. »Houd-op, Robert, au! Ik doe au! jou immers au! ook niets!» »Neen, dat doe je juist niet, en dat is dom van je. Je moet terugboksen, neef, of er blijft niets van je heel, zelfs je boordje niet!»
Zoo waren er de troepen van de Koningin, van de Graven van Leicester, Warwick, Nottingham, Sussex, Essex, Derby, Hertford, Pembroke en Worcester, van de Lords Strange, Howard en Clinton, van den Lord Kamerheer, den Lord Admiraal, van Sir Robert Law. Verscheidene dezer gezelschappen traden ook te Stratford op.
Eén van hen, Jean de Metz, een dappere jonge man van dertig jaar, vindt Jeanne op een morgen voor de deur van den wagenmaker en roept haar toe: »Wel, beste meid, wat doe je nog hier? Moet de koning uit zijn rijk gejaagd worden en moeten wij Engelschen worden?« Jeanne legt hem uit, dat het haar nog niet gelukt is met Robert de Baudricourt te spreken.
Waar heb je 't over? interrompeerde Max Robert. O, we hebben 't over de plaats van de vrouw, en de beteekenis van de vrouw. Ja, zei de onschuldige Bonnie.... Ik vind, dat de vrouw zich niet zoo op de voorgrond moet plaatsen.... Laat ze maar, hoor, zei Max beschermend. Ze wint 't toch niet, hoor? Nou, dat moet je niet zeggen, Max, viel vinnig Emilie in.
Hij loopt gevaar, een nog grooter verlies te lijden, wanneer gij mij niet spoedig naar hem toezendt«. Als eenige dagen daarna het bericht van de nederlaag bij Rouvray Vaucouleurs bereikt, herinnert Robert zich de onheilspellende woorden van Jeanne. Er is m.i. voldoende grond voor het vermoeden, dat deze gebeurtenis er veel toe heeft bijgedragen, om hem voor de plannen van Jeanne te winnen.
"Kent u den heer Robert Ferrars?" vroeg Elinor. "In 't geheel niet ik heb hem nooit gezien; maar ik geloof, dat hij in 't minst niet op zijn broer gelijkt, hij is dom en verbazend ijdel, een echte fat." "Een echte fat!" herhaalde haar zuster, die bij een plotselinge pauze in Marianne's muziek, de laatste woorden had opgevangen. "O, ze zijn natuurlijk aan 't praten over hun uitverkoren cavaliers."
Zij waren nog geen twee minuten alleen gebleven, of hij begon al over Edward te spreken; want hij had ook van de predikantsplaats gehoord, en was zeer benieuwd er meer van te vernemen. Elinor herhaalde de bijzonderheden, die zij aan John had medegedeeld, en hun uitwerking op Robert was, hoewel weer op een andere manier, niet minder treffend, dan bij haar broeder 't geval was geweest.
"Ja, Jood," zei de Prior Aymer; "kniel neder voor God, die door den dienaar van Zijn altaar hier wordt vertegenwoordigd; en wie weet, welke genade gij door oprecht berouw en behoorlijke giften op het altaar van St. Robert voor u zelven en uwe dochter Rebekka kunt verkrijgen? Het spijt mij om het meisje, want zij is schoon en liefelijk; ik heb haar in het strijdperk te Ashby gezien.
Hij ging met een Robert Estienne uit, dien hij op de kade Malaquais voor vijf-en-dertig sous verkocht, en kwam met een Aldus te huis, dien hij in de straat des Grès voor veertig sous had gekocht. "Ik ben vijf sous schuldig," zeide hij schitterend van blijdschap tot moeder Plutarchus. Dien dag at hij niet. Hij was lid der Tuinbouw-maatschappij. Men kende er zijn armoede.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek