Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 juni 2025
"Om je te dienen, Nab," antwoordde de reporter, "maar ik waarschuw je, wanneer gij mij met uwe recepten bekend maakt, dat ik ze uitgeef." "Zooals gij wilt, mijnheer Spilett," antwoordde Nab, "zooals gij wilt!" En zoo werd Gideon Spilett, als helper van Nab, den volgenden morgen, in diens werkplaats gebracht.
Het was misschien te veel voorzorg voor een kalmen nacht, maar Pencroff was een voorzichtig zeeman, en men kon het hem niet ten kwade duiden. De reporter sliep een deel van den nacht. Pencroff en Harbert wisselden elkander om de twee uur aan het roer af.
De reporter stond naast hem en zeide: "Luister Pencroff, luister." De zeeman luisterde aandachtig, maar geen enkel geluid dan het loeien van den storm trof zijn oor. "Het is de wind," zeide hij. "Neen," antwoordde Gideon Spilett, terwijl hij opnieuw luisterde, "ik meen iets gehoord te hebben...." "Wat dan?" "Het blaffen van een hond!" "Een hond!" riep Pencroff uit, terwijl hij overeind sprong.
"Ik geloof dat wij er wel toe genoodzaakt zullen zijn, of we willen of niet," antwoordde Pencroff, "want reeds heeft de horizon een dreigend aanzien in het westen. Zie eens hoe de wolken zich daar samenpakken!" "In elk geval hebben we nu een goeden wind om kaap Mandibule te bereiken," merkte de reporter op.
Pencroff en Nab werkten bij het gevogelte, terwijl Cyrus Smith en de reporter bezig waren in de schoorsteenen soda te bereiden, daar de voorraad zeep uitgeput raakte. Plotseling hoorde men roepen: "Hulp! hulp!" Cyrus Smith en de reporter waren te ver verwijderd om dit geroep te vernemen. Pencroff en Nab snelden in allerijl naar het meer.
Daarop legde Harbert den pijl op zijn boog en mikte toen, met gespannen aandacht, op de naar buiten hangende punt der ladder. Cyrus Smith, Gideon Spilett, Pencroff en Nab waren een weinig achteruit gegaan om te kunnen zien wat er aan de vensters van het Rotshuis zou plaats grijpen. De reporter hield zijn karabijn op den ingang der deur gericht.
"Wat hebben zij met boksen te maken? vroeg hij. "Daar is haar plaats niet. En wat weten zij ervan? De mannen zijn al slecht genoeg. Ik ben geen heilige om aan te komen gapen. Die vrouw komt hier om zoo iets van mij te maken. Ik heb mij nooit met de vrouwen bemoeid, die bij de training-appartementen staan te wachten en 't kan mij niet schelen of zij reporter is."
"Wat, gij meent dus ook Cyrus, dat het geheel en al verzwolgen is, en er geen enkel overblijfsel is achtergebleven?" riep de reporter uit. "Neen, beste Spilett; maar bedenk wel, indien het zeker is dat een menschelijk wezen hier voet aan wal heeft gezet, het niet minder zeker is dat hij het eiland thans weder heeft verlaten."
De reporter en zijn medestanders werden dus in weinig tijd volmaakte photografen en zij verkregen de prachtigste gezichten; ook hadden zij het geheele overzicht van het eiland op het Verre Uitzicht genomen, waarvan de horizon, door den berg Franklin gevormd werd; voorts de monding der Mercy, welke zoo schilderachtig omlijst werd door de hooge rotsen, de open plaats en de kraal, waarachter de eerste bergen zich verhieven, de zoo merkwaardige vorm van kaap Klauw en het uiteinde van de Wrakkust.
Hier was het een onafgebroken massa groen, waarboven twee of drie heuvels uitstaken. Dwars door een groote weide liep een kleine beek, die zich aan de westkust door een nauwen mond in zee stortte. "Het is een zeer beperkt gebied," zeide Harbert. "Ja," antwoordde Pencroff, "het zou voor ons wel wat te klein zijn geweest." "En erger," zeide de reporter, "het schijnt onbewoond."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek