Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 juni 2025
En alles zou goed gegaan zijn, wanneer niet een zeker meisje uit de voorname wereld het in haar hoofd had gekregen in de journalistiek te gaan en wanneer Stubener niet toegestemd had in een interview met de vrouwelijke reporter van de Courier Journal van San Francisco. Haar werk was altijd onderteekend met den naam van Maud Sangster, en dit, tusschen twee haakjes, was haar eigen naam.
"Gij ziet het, Pencroff," merkte Cyrus Smith op, "de ongelukkige Ayrton heeft tegenstand geboden. De boeven hebben hem tegen zijn wil medegesleept! Twijfelt gij nog aan zijn trouw?" "Neen, mijnheer Cyrus," antwoordde de zeeman, "en reeds lang heb ik mijn wantrouwen afgelegd! Maar men kan hieruit iets opmaken." "Wat dan?" vroeg de reporter. "Dat Ayrton niet in de kraal gedood is.
"Er is niemand," zeide de reporter. "Niemand!" herhaalde Pencroff. "Het is lang geleden, dat deze kamer bewoond werd," merkte Harbert op. "Zeer lang!" beaamde de reporter. "Mijnheer Spilett," zeide Pencroff, "ik geloof, dat het beter is den nacht in deze woning door te brengen, in plaats van naar boord terug te keeren."
Kapitein Nemo had echter zijn hand snel terug getrokken en verzocht den ingenieur en den reporter plaats te nemen. Allen staarden hem diep ontroerd aan. Daar lag hij dan, dien zij den "genius van het eiland" noemden, het machtige wezen, welks tusschenkomst hen in zooveel omstandigheden gered had, die weldoener, wien zij zooveel verplicht waren!
De verkenners richtten zich naar het zuiden; een groot aantal watervogels en zeehonden vluchtten bij hun nadering, reeds wanneer zij hen van verre zagen komen. "Het is niet voor de eerste maal," merkte de reporter op, "dat deze dieren menschen zien. Zij vreezen hen en dus kennen zij hen."
"Dat is toch niet waarschijnlijk," antwoordde de reporter. "Mij schijnt het mogelijker toe, dat een Amerikaansch of Europeesch schip in deze streek is bezet geraakt en dat de bemanning het noodigste wilde redden en uit dien hoofde deze kist over boord heeft geworpen." "Is dat ook uw idee, mijnheer Cyrus?" vroeg Harbert. "Ja, beste jongen," antwoordde de ingenieur, "het heeft zoo kunnen gebeuren.
Pencroff zweeg, terwijl dikke tranen langs zijn wangen biggelden. Van het grootste gewicht was thans dat de beide wonden verbonden werden, om een nieuwe bloedstorting te voorkomen. De reporter achtte het raadzaamste om den knaap maar met koud water te wasschen. Zij lagen nu linnen kompressen op de wonden van den armen Harbert, die gedurig vernieuwd moesten worden.
"Dat ben ik," zeide de kapitein op eenvoudigen toon. De ingenieur en de reporter waren opgestaan. Hun metgezellen waren eveneens nader getreden en de dankbaarheid, waarvan hun hart vol was, zou zich in woorden uiten... Kapitein Nemo legde hun door een beweging met de hand het zwijgen op en zeide met ontroerde stem: "Wanneer gij mij zult hebben aangehoord."
"Ja," zeide de reporter, "wij moeten dat schip laten weten, op welke wijs ook, dat het eiland bewoond is. Wanneer we die goede gelegenheid thans voorbij lieten gaan, zouden we ons misschien veel verdriet berokkenen!"
Harbert nam het pad, dat naar het bebouwde gedeelte van het eiland leidde, terwijl de zeeman en de reporter het bosch ingingen. Menig zwijn sprong voor hunne voeten op en die dieren, die bijzonder vlug waren, schenen er niets op gesteld, dat men hen naderde.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek