Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 oktober 2025
Inderdaad was de ingenieur van plan een blaasbalg te maken van de huid dezer dieren. Zij hadden een middelmatige lengte, en hun kop geleek veel op dien van een hond. Maar daar zij zulk een zwaren last niet gaarne onnoodig mededroegen, besloten Nab en Pencroff op de plaats zelf hun huid af te stroopen, terwijl Cyrus Smith en de reporter het eiland verder gingen onderzoeken.
"Jongenlief!" zeide Cyrus Smith, "gij hebt daar inderdaad een groot gevaar geloopen, maar zonder dat zou dit arme wezen misschien nooit door u gevonden zijn en zouden wij niet een metgezel meer kunnen tellen." "Gij hoopt dus, Cyrus, er in te slagen weer een mensch van hem te maken?" vroeg de reporter. "Ja," antwoordde de ingenieur. De geheele lading van de Bonadventure werd aan wal gebracht.
"Alles, Pencroff, en wij kunnen het hun volstrekt niet verhinderen!" antwoordde de ingenieur. "Zijn er veel? Dit is nu nog de vraag," merkte de reporter op. "Zoo het slechts een dozijn is, kunnen wij ze wel weerhouden, maar veertig, vijftig, misschien wel meer....!" "Mijnheer Cyrus," zeide Ayrton toen tot den ingenieur, "wilt ge mij één ding toestaan?" "Wat dan, mijn vriend?"
"Ik geloof het niet," antwoordde de ingenieur, "want zij kunnen toch licht begrijpen, dat wij ons onderzoek ook derwaarts zullen uitstrekken. De kraal is voor hen slechts een magazijn en geen vaste verblijfplaats." "Ik ben het met Cyrus eens," zeide de reporter, "en de boeven zullen te midden van de rotsen bij den Franklinberg een schuilplaats gezocht hebben."
Vermeerdering der kudde. Een vraag van den reporter. Voorstel van Pencroff. In de eerste week van Maart veranderde het weer. In het begin van die maand was het volle maan geweest en het was nog steeds brandend heet. Men gevoelde, dat de dampkring met electriciteit bezwangerd was en het was inderdaad te vreezen, dat in de volgende dagen een hevig onweder zou woeden.
Daar lord Glenarvan aan Ayrton beloofd heeft, hem van het eiland Tabor te komen halen, wanneer hij meent dat zijn misdaden genoeg vergeten zijn, geloof ik wel, dat hij terug zal keeren." "Ja," zeide de reporter, "en ik voeg er bij, dat hij weldra terug zal wezen, want het is reeds twaalf jaar geleden dat hij Ayrton hier achtergelaten heeft."
Hoe kunt gij aannemen dat die ongelukkige kon schrijven en die flesch daarop in zee heeft geworpen, zonder eenige herinnering daarvan behouden te hebben?" "Hij is het ook niet, die haar in zee heeft geworpen, beste Spilett." "Dus, gij gelooft nog...." "Ik geloof niets en ik weet niets!" antwoordde Cyrus Smith, den reporter in de rede vallende.
Nab lag geknield naast den reporter, die in een beeld veranderd was. Cyrus Smith legde zijn hand op het hoofd van den doode en zeide: "God zij zijner ziel genadig." Hij wendde zich tot zijn vrienden en zeide: "Laten wij bidden voor hem, dien wij verloren hebben!" Eenige uren later vervulden de kolonisten de belofte, welke zij den kapitein gedaan hadden, den laatsten wil van den doode.
Toen de ingenieur hierover nadacht viel zijn oog op Top, die heen en weer liep alsof hij wilde zeggen: "Ben ik er dan ook niet?" "Top!" riep Cyrus Smith. Het dier sprong bij het hooren van zijn naam tegen zijn meester op. "Ja, Top, gij zult gaan!" zeide de reporter, die den ingenieur begrepen had. "Top kan gaan, waar wij onmogelijk zouden doorkomen!
"Zeker.... en toch scheen het kort geleden geschreven!...." "Hoe wil men ook aannemen dat de flesch, waarin het stuk gesloten was, verscheiden jaren noodig zou hebben gehad om van het eiland Tabor naar het eiland Lincoln te komen." "Dat is niet geheel onmogelijk," zeide de reporter. "Kon zij niet reeds lang in de nabijheid van het eiland drijven?" "Neen," zeide Pencroff, "want zij dreef nog.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek