Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 juli 2025
Vóor de duistere poort van het huis, op de Regentielaan, verzwakte zijn moed. Hij voelde plots dat alles hem ging verlaten, dat hij geen steun meer zag en dat zijn hart zou breken. Hij weerhield den arm van Simon, die naar de bel reikte, bad: Wacht! .... Wacht nog een beetje .... Hij spande zijne beenen uit en rechtte met een snok zijne borst.
"Dank voor het woord," zeide ze en reikte hem hare magere hand; "maar ze zou me niet anders geleerd hebben, als zij er man en kinderen mee had kunnen redden. Ge hebt eene ordentelijke plunje noodig en wij allen moeten eten! Bram! die groene deur ga je in en dan zal iemand je vragen, wat je hebt "
De hofmeester trad aan het raam, keek naar buiten en zeide: "Heer stadhouder, daar komt een bode van den hertog, die zeker gewichtige tijding brengt." "Laat hem binnenkomen!" beval Sancho. Met zweet bedekt en half buiten adem trad de postiljon binnen, haalde een brief uit zijn tasch en reikte dien den stadhouder over, die den hofmeester beval, het adres voor te lezen.
Ik ben zwak en menschelijk geweest .... zooals gij, misschien, ook zwak .... ook zwak en menschelijk zijt, lieve vader .... lieve vader. Maar gij zijt bij mij gekomen .... nu .... en gij moet uwe oogen niet dwingen droog te blijven, terwijl ge mij zegent .... Geen grootschheid reikte ooit zoo verre als de sublieme eenvoud van deze stervende vrouw. Hare stem klonk zonder falen.
Blozend reikte zij den vreemden ridder de hand en toen deze die eerbiedig kuste, zag zij in angstige verlegenheid op naar haar vader, als om hem te vragen, wat haar thans te doen stond. Graaf Bernard trok vroolijk lachend zijn dochtertje naar zich toe en zeide: "Onze Elaine is een natuurkind, Heer ridder, en kent de gebruiken van het hof niet.
Ik kwam naar boven met een lift in 3 seconden. Toen, van uit het kantoor, zag men over de huizen en kerktorens heen, over de reuzen-stad zoo ver het oog reikte. Het is verboden zachte steenkolen te stoken, zoodat men in de hoogere sferen, van den rook uit de duizenden schoorsteenen die men onder zich ziet, geen last heeft.
André kon niet meer zeggen, hij ontstelde, Christien hield zich ijverig bezig met haar zakdoek, de wezenlijke of gewaande spinnewebben weg te slaan. Letje glimlachte, toen zij André de hand reikte. Maar zij glimlachte met matten glans, als de eenzame witte roos, die boven haar hoofd bloeide.
Ik waagde het er op en antwoordde: Natuurlijk moet ik het kennen, want ik ben immers een bir syrdasch een vertrouwde. Nu knikte hij mij vriendelijk toe, reikte mij de hand en zeide op een bijna hartelijken toon: Ook dat woord is het juiste. Gij zijt een van de onzen. Ik mag u vertrouwen en heet u welkom. Wilt gij niet liever dit huis verlaten en mijn gast zijn? Ik dank u.
Sancho nam dien, reikte hem den eischer toe en zeide tot dezen: "Ga nu in vrede, want thans zijt gij in waarheid betaald." "Hoe zoo dat?" vroeg de man verwonderd. "Dit ding is toch geen tien goudguldens waard?" "Dat is het wel," sprak Sancho, "of zeg anders, dat ik een ezel en een stommerik ben. Ziet toe, menschen, en oordeelt, of ik verstand genoeg heb, om uw stadhouder te blijven.
Het was droog, helder weder, met eene frissche koelte uit het noord-oosten. De steppe strekte zich uit zoo ver het oog reikte, als een blank sneeuwveld dat nog hard genoeg was om er met gemak op te rijden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek