Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 juli 2025
De zanger scheen zijn lied voor de vuist te maken, doorgaans het rijm treffende, zonder veel moeite te doen om er zin aan te geven; en de geheele troep stemde nu en dan in met het refrein: "Ho! ho! ho! boys, ho! Ho! yo! hi hi! oh!"
Jonge moeder! wiegeliedjes Hoort gij, wed ik, in 't refrein Van de zomerregendropplen Tegen 't raam en op 't kozijn. "Jo" op 't volgend vol met krassen, En daarin een lorrenboel: Poppen zonder hoofd, wat tollen, Knikkers, prullen zonder doel.
Daarbij sprongen ze in de maat van den eenen voet op den anderen, langzaam en veêrend. Aan de beide kanten van dien kring van dansenden stonden de vrouwen in Eva's costuum en over het heele lichaam ingesmeerd met roet. Aan het slot van de mannengezangen zongen ze het refrein mee, en dansten ook. Nu en dan sloot er zich een vrouw bij de mannen aan en danste met hen.
Onmiddellijk werd mijn gelukwensch gesmoord, door het gemeenschappelijk en krachtig ingezette lied, dat aanvangt met de woorden: Onze káter het jòngkies gekrége... en waarvan het refrein luidt: poes, poes, sméeerige poes... enz.
De rommelpotliedjes, die zelf niet van dit instrument gewagen, worden gekenmerkt door het refrein: "ho, man, ho!" Zoo b.v.: De Schout van Leiden heeft een bult, Ho, man, ho! Die is met ouwe lappen gevuld, Ho, man, ho! enz. En zoo bezat ook het meest bekende en meest verspreide vastenavondliedje oorspronkelijk dit refrein: Vrouw, 't is Vastenavond, ho, man, ho!
Villon weet er een nieuw accent in te leggen: dat van zachten weemoed, in de Ballade des dames du temps jadis met het refrein: "Mais où sont les neiges d'antan"? En vervolgens sprenkelt hij het met ironie in de ballade der heeren, waar tusschen de koningen, pausen, vorsten van zijn tijd hem invalt: "Helas! et le bon roy d'Espaigne Duquel je ne sçay pas le nom"?
Het refrein van een algemeen verspreid bedevaartsliedje luidt: En zouden wij dan niet vroolijk zijn, De hemel is de onze, En was de hemel de onze niet, Dan waren wij zoo vroolijk niet, De hemel is de onze. Ten slotte volge hier het Lied van den Boom, dat door sommigen als een danslied beschouwd wordt, omdat men het wel eens in een rondedans om een boom zingt.
De herinnering aan hun verleden bracht het bloed van alle patriotten aan 't gloeien. Door een gelijktijdigen drang bewogen sprongen ze op, trokken hun zwaarden en zongen het refrein mee.
Lustig klonken nu eens hunne vroolijk liedjes, waarbij iedereen het refrein met den vollen beker in de hand medezong, dan weer grepen zij hunne instrumenten en speelden hunne joligste stukjes.
Zij draagt een wijden krans van wilgentakken, doorweven met wilde bloemen om haar middel en heupen en in dit fantastisch gewaad moet zij in het dorp dansende van huis tot huis gaan, terwijl elke huisvrouw een emmer water over haar uitstort en degenen, die haar vergezellen een lied zingen, dat tot refrein heeft: Oy Dodo, oy Dodole. Val, o regen! en lieflijke dauw! Oy, Dodo! Oy Dodole!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek