Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 juli 2025
Twee maanden later zat zij met Hary Gerards als naar gewoonte in het priëeltje. "Hary," zei Anna. "Hoe kan er iets worden tusschen ons? Het kan niet, onmogelijk." "Maar Anneke, schrok hij verbaasd op. Wat is er dan? Ik versta je niet. Ik begrijp er niets van." "Er rust een zware schuld op mij," en zij boog 't hoofd. De jonge man nam hare hand in de zijne en streelde ze zachtjes.
Jans zette de handen in de zij, om de zaak eens terdege te bepraten, want ze was bang voor landloopers en moest het fijne ervan weten. Zus was met haar poppenwagen den tuin ingegaan. Achter den grooten pereboom was het prieeltje, dat was altijd haar huisje. Daar kon ze zoo eenig spelen. Niemand kon er haar zien van het huis af.
"Anna" ging hij voort, want zij zweeg steeds "ons land behoeft alle jonge krachten: doch zóó ook behoeven mijne jonge krachten u...." Rondom schetterden de vinken het lied des levens vroolijk uit. Weer zaten zij in 't priëeltje samen. "Was die droefheid niet de schemering van een beter verblijden?", vroeg hij haar met innigheid. Zij glimlachte weemoedig.
Eens dat zij met hem dineerde in het priëeltje van eene Tervurensche restauratie: Nieuws, Rup, zeide zij; ik heb mij een paar vriendinnetjes gemaakt. Zoo. Ge kunt me voorstellen. Als ze nu heel vertrouwbaar waren .... Pardon. Laat dan maar zijn. Ze sprak er niet verder meer over.
Amy had een prieeltje in haar tuintje, wel klein en vol oorwurmen, maar aardig voor het oog, heelemaal overdekt met kamperfoelie en morgenschoon, die hun veelkleurige hoorntjes en klokjes in sierlijke guirlandes lieten afhangen; voorts groote witte lelies, fijne varens en zooveel schitterende, decoratieve planten als wel de goedheid wilden hebben daar te bloeien.
De merkwaardigste bijzonderheid uit de levensgeschiedenis dezer Vogels is, dat zij voor hun vermaak een overwelfde galerij van takjes, een soort van priëeltje, bouwen, waarin zij spelend met elkander verkeeren.
Ze zijn heel vriendelijk, deze Turken, en daar de paarden wat moeten uitblazen, maak ik een schetsje van de getulbande heeren, zooals zij daar zitten voor een café, in een groen priëeltje.
Dikke hoopen rottende blaren overal op den doorweekten grond, schraal-uitgeschoten, omvergewaaide heesters over de grasperken, afgeknakte wingerdranken over het priëeltje; en dan steeds maar door regen, stilletjes neersijpelend en druppend van alle boomen en huizen.... Nooit mocht er iemand komen in den tuin. En die eenzaamheid van jaren maakte 'm nog zieliger....
De bloemen neigden en de blaren wemelden vol kleur en groen onder den frisschen tocht van den wind en 't was of zag ze dat al den eersten keer in heur leven. 't En scheen haar niet wonderlijk of vreemd ongeloofbaar, toen Jantje en Pierke, lijk jongens die vijf jaar oud gegroeid zijn, zonder struikelen door 't prieeltje gewandeld kwamen.
Twee bronnen versierde men met bouwstoffen van het voormalige slot der stad, weshalve zij eenen historischen naam kregen: de bron van Nassau en de Kasteelbron. Zuidwaarts springt de bron der Reuzen tusschen verscheidene groote rotsblokken. Een murmelend beekje leidt het overtollige water weg. Niet verre van de bron der Reuzen kan men, in een allerliefst prieeltje, eenige oogenblikken uitrusten.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek