Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 11 juli 2025
Terwijl Amy sprak, viel er een groote traan op het goudlokkig hoofdje van het slapende kind in haar armen; want haar eenig dochtertje bleef een teer popje, en de angst, haar eens te kunnen verliezen, was de eenige schaduw over Amy's zonneschijn. Deze zorg werkte veel goeds uit voor vader en moeder beiden; die liefde en droefheid maakten hun verbond nog inniger.
Oom Karel glimlachte. "Er is bij ons in huis een levend popje een kindje gekomen." "Een echt?" Hans schoot van de knie af. "Ja, een echt." "O, oom, hoe leuk, hoe aardig!" Even was er doodsche stilte. "Maar, maar, wat doet ze, kan ze al praten?" zei Bob, die 't eerst van zijn verbazing bekomen was. "Eet ze al?" vroeg Hans. "Hoe groot is ze? Heeft ze al haar? Slaapt ze? Kan ze al lachen?
"Zij moet mij niet wat wijs willen maken!" riep hij, "of ik gooi haar haar popje als een bom in haar geheime zaakjes. Ik moet meer hebben." De moeder betaalde de vijftien francs. Van jaar tot jaar werd het meisje grooter, maar ook haar ellende.
Popje weigert haar dikke beentjes in de te nauwe kousjes te schieten, ze wil met haar te slappen lendenen absoluut niet rechtop blijven zitten, ze wil zelfs door een defect aan het mechaniek, niet meer "Mámá, Pápá" roepen, welke moeite Willy zich er ook voor geeft. "Je bent een echte nare pop," daarmede sluit Wil haar onwaardige séance en gooit vernederend haar telg in een hoek.
Hij pookte het vuur op en de vlammen laaiden. Hij gooide 't popje er midden tusschen. "Zoo!" riep hij uit. Hij hoorde, hoe de vrouw in haar bed steunde. Toen begon ze van pijn te schreeuwen. De man bleef natuurlijk heel rustig. Hij zei: "Ik verbrand het popje maar." Hij keek naar de vlammen, die 't popje omdansten en grepen in hun begeerenden, verterenden gloed.
»Zoo antwoord spoedig," hernam de Perzische. »Gelooft gij werkelijk, dat deze vreemdelinge mij gevaarlijk zou kunnen worden?" »Zeer zeker, mijn popje." »Wat brengt u tot dat vermoeden?" »Deze nieuwe vrouw behoeft niet mijne, maar alleen de bevelen des konings te gehoorzamen." »Is dat alles?" »Neen, mijn schatje.
Deze Hollandsche geest heeft altijd eenigszins vijandig tegenover kunst en kunstenaar gestaan. Er moet ten opzichte der sage "Het Popje der Heks" nog iets anders worden opgemerkt. Men zal op bladzijde 59 onderaan, lezen: "Ineens begonnen buiten katten te blazen en te krijschen en te jammeren ...." Dat deze katten in het verhaal voorkomen, is geen wonder.
Hij zal zonder zorgen zijn, vermits hij niets mededeelt. Hij maakt het beeld ter wille van het genot, dat voor hem in de verwezenlijking van het beeld gesloten ligt. Hij vindt hierin het zelfde genot, dat het kind vindt in het stukslaan van zijn popje: hij leeft in zijne verbeelding. Hij wil toch dat anderen dat genot medevoelen, mijnheer du Bessy. In het geheel niet, mijnheer Pacôme.
"Dat is niet noodig. Je bent geen kind meer." "Ik wou 't weggeven." "Niet noodig! Ga jij maar naar bed." "Geef 't mij maar terug." "Naar bed! Ik blijf een kwartiertje op." "Nee nee terug ... het popje ... terug het popje." Hij tergde haar. "Je houdt zooveel van kleine kinderen? Je bent altijd lief tegen kleine kinderen? Ga naar bed." Ze schreide. Wat kon ze anders doen? Ze ging schreiend naar bed.
»Mijne nicht, een allerliefst schepseltje, maar wel wat een bedorven kind, zwak en broos als een wassen popje, maar heftig en hartstochtelijk in alles wat zij wenschte en ondernam. Het had eenige moeite gekost eer het huwelijk kon doorgaan. Vreemdeling, van geringe afkomst, moest hij een rang, moest hij een titel verkrijgen eer hij de dochter van een Russisch edelman kon huwen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek