Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 juni 2025
De deur werd weder geopend, de man kwam terug, hield in zijn beide handen de fabelachtige pop, waarvan wij gesproken hebben en welke al de kinderen van het dorp den geheelen dag bewonderd hadden, en ze voor Cosette leggende, zeide hij: "Ziedaar, die is voor u."
De pop der zusters Thénardier was zeer verlept, zeer oud en gebroken; zij scheen Cosette daarom niet minder fraai; want nooit had zij een pop, een "wezenlijke pop", zooals de kinderen zeggen, gehad. Eensklaps merkte vrouw Thénardier, die gestadig in 't vertrek op en neer ging, dat Cosette verstrooid was, en in plaats van te breien haar oog op de spelende meisjes gevestigd hield.
't Was de hoed van den man. Het struikgewas was laag. Thénardier begreep, dat de man en Cosette dáár zaten. De kleinheid van het kind belette, dat men het kon zien, maar men zag het hoofd der pop. Thénardier bedroog zich niet. De man had zich dáár neergezet om Cosette een weinig te laten rusten.
Op straat halen de ongelukkige "German bands", bij wie het publiek den wil meest voor de daad moet nemen, toch altijd nog hun pennies op, en het piano-orgel moge al sommigen onzer tot wanhoop drijven, het is en blijft de "Pop" van den armsten Londenaar.
Lakens waren er niet. De stroozak lag op den vloer, en in dat bed sliep Cosette. De man trad nader en zag haar aan. Cosette sliep gerust en was geheel gekleed. Des winters ontkleedde zij zich niet, om minder kou te lijden. Zij hield de pop, wier groote oogen in de duisternis glinsterden, tegen zich gedrukt.
Eens, op een ochtend, dat hij een verafgelegen partij land aan het beploegen was, zag hij, in een struik van den elzekant die den akker omsingelde, een vreemd klein dingetje hangen, een soort bruinhouten pop of beeldje, leek het hem half verborgen in 't gebladerte. Hij liet zijn ploeg met paarden even staan en ging dwars over 't akkerland, op 't vreemd verschijnsel af.
"Foei," zei moeder, "zus je moet niet zulke leelijke dingen zeggen. Désiré wist niet, dat hij kwaad deed en Tony of vader zullen het hem wel leeren, maar zus moet niet met een stok slaan. Lijsje was een oude pop en je keek er nooit meer naar om. Als zusje zoo doet, vindt moeder haar niet lief." "Ik vind Désiré niet lief," hield zus vol "en ik vind het niets prettig, dat Tony hem gekregen heeft."
Daar zien wij het leven in al zijn uitwendigheid en oppervlakkigheid, daar ontbreekt ten eenenmale, wat aan 't leven zijn eigenlijke bekoring geeft: de eenvoud. De mensch heeft van nature den eenvoud lief. Geef een kind een kast vol mooi speelgoed: zijn liefste stuk zal zijn een geschilderd paard met drie poten, of een gebreide pop met kralen oogjes en zemelende beenen.
Cosette had alle grenzen overschreden, Cosette had zich aan de pop vergrepen van "hare dochtertjes." Een czarin, die zag dat een mougick zich het groote blauwe lint van haar keizerlijken zoon omhing, zou geen ander gezicht gehad hebben. Met een van verontwaardiging schorre stem riep zij: "Cosette!" Cosette ontstelde, alsof de grond onder haar ingevallen ware. Zij keerde zich om.
Ze voelde zich op een dag zoo naar, dat ze tegen Jo zei, dat ze haar piano aan Meta, haar vogel aan jou, en de arme, oude pop aan Jo wou geven, die er wel om harentwil van houden zou. Het speet haar, dat ze zoo weinig weg te geven had, maar ze liet ons allemaal een lokje van haar haar, en haar hartelijkste groeten aan Grootpapa. Zij dacht geen oogenblik aan een testament."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek