Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 juni 2025
En Fox en Julia in feestgewaad! 't Is geen kleinigheid, 'k Ben wat blij, dat ik gekomen ben. Kijk eens, dat is nu mijn cadeautje. Ik hoop, dat je 't mooi vindt, meisje. Ik kan maar niet vergeten, hoe bedroefd je was over 't verlies van sneeuwwitje en daarom heb ik je nu een ander sneeuwwitje meegebracht." "Een pop!" riep Lena opgetogen. "Oompje, hoe heerlijk!"
De natuur doet echter anders. Reeds in de jonge moeder. Met allerlei naampjes streelt ze en vleit ze haar kleinen lieveling. Dag schat! Dag lieve pop! Dag hartje! Dag kleine bruinoog! Dag diefje-van-je-vaders-nachtrust! Dag lekker diertje! Zoo gaat het maar door, terwijl de deftige naam Theodorus weggesloten ligt op het geboortebriefje in Vaders kassette. En zoo werkt het ook in de jeugd.
"En bovendien, wie weet of die plank hem niet gedood heeft!" "Neen, dat geloof ik niet, Tom. Hij was dronken, dat kon ik wel zien; dronken, net als altijd. Wel, als Pop zat is, kun je wel een kerk op zijn hoofd laten invallen, zonder dat 't hem deert. Dat zeit hij zelf. Zoo is het natuurlijk precies met Muff Potter.
Wanneer het kompas bekend is geworden, is bij geene mogelijkheid te bepalen, want het mannetje, dat de Tataren en Chineezen op hunne tochten in de woestijnen gebruikten, eeuwen vóór een zekere Flavio Gioia, van het Italiaansche stadje Amalfi, leefde, was toch ook een soort van kompas. Het was eene magnetische pop op een' wagen geplaatst, welke pop steeds met de eene hand het zuiden aanwees.
"Ziedaar wat mij het meeste hindert, dat ik op mijn jaren nog heb kunnen toestemmen, de houten pop te blijven, die geen andere bewegingen deed, dan die òf gij òf Magdalena mij toelieten te doen, dat ik de slaaf moest wezen van een paap en een geestdrijvende vrouw."
Zij barstte in snikken uit. Intusschen was de reiziger opgestaan. "Wat is er geschied?" vroeg hij aan vrouw Thénardier. "Ziet ge 't niet?" zei vrouw Thénardier met den vinger naar het corpus delicti wijzende, dat aan Cosettes voeten lag. "Welnu, wat?" hernam de man. "Deze bedelares," antwoordde vrouw Thénardier, "heeft zich vermeten, aan de pop der kinderen te raken."
Wat zij thans gevoelde, had eenige overeenkomst met hetgeen zij gevoeld zou hebben, zoo men haar eensklaps gezegd had: "Kleine, gij zijt koningin van Frankrijk." Het scheen haar, alsof de bliksem uit de pop zou schieten, zoo zij ze aanraakte. Dit was in een zeker opzicht waar, want zij zeide bij zich zelve, dat vrouw Thénardier op haar zou schelden en haar zou slaan.
Niets kwam hem aanzienlyker voor, dan daar als pop op zoo'n prent te staan. En de kleeding! Kronen, diademen, toques en beretten! Helmen met fladderende vlerken, met 'n bos pluimen, met yzeren tralies als 't venster van 'n gevangenis! Zwaarden en dolken met kruisgevest waarop men zweren kon!
Voor de eerste maal duurde een gondelvaart haar te lang. Tezeer was zij vervuld van de wonderbare ontmoeting met de vreemde pop. Afwezig luisterde zij naar wat de gondelier praatte, die, gewend aan haar altijd open aandacht, haar nu met verwondering aanzag, maar niettemin bij 't uitstijgen aan de treden van het Hôtel, bij de handreiking een welluidend: "Addio, gentile donna!" voegde.
Evenwel gevoelde zij, dat het haar behoorde; zij begreep, van waar dit geschenk kwam, maar haar vreugd was met vrees vermengd. Zij was tevreden; maar bovenal verbaasd. Deze heerlijke, schoone dingen schenen haar niet wezenlijk. De pop joeg haar vrees aan, het goudstuk beangstigde haar. Deze heerlijkheden deden haar onwillekeurig beven.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek