Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 25 september 2025
»Waren het maar apen!» zei ik. »Dan konden wij ze naar Artis sturen en dan hadden wij er geen last aan. 't Is eene mooie geschiedenis: al ons goed is door- en doornat. Wat moeten we nu doen?» »En wat zal Mama wel zeggen,» kreunde Pieter, die niet zwemmen mocht. Wij hadden daar geen zorg over, want wij hadden permissie. »Al mijne kleeren zijn gezonken! Wat moet ik nu beginnen?»
Een Leidenaar sprak eenmaal Charon aan: "Ik bid u, bootsman! hoor mijn beden! Zoo 'k eenmaal in uw schuit moet treden, Och, laat het zijn bij donkre maan! Indien 'k mag peuren uit uw bootje, Krijgt gij de helft van 't waterzootje, En 'k wijs u bovendien den grond, Daar ik mijn vetste wurmen vond." Studenten-Almanak 1836. Het wapen der stad Leiden vertoont de sleutels van St. Pieter.
"Wel," begon hij. "Heb je het een en ander bijzonders vernomen?" "Ik had daartoe niet veel moeite," antwoordde Pieter. "Mijn broeder is met de familie zeer goed bekend: verscheidene malen heeft hij Mevrouw Buat gekapt. Van hem dan ook heb ik de bijzonderheden vernomen." "Ter zake."
"Van ons gezegend dorp: haar IJselzoete stroomen, Haar straat en wandeling van hoog opgaande boomen, Daar al de wereld rijdt met lust en met pleizier, Van allerhande volk, zelfs Moor en Arabier", roemt Pieter Verbrugge in 1729 reeds, sprekende over dien weg, welke een drukke verbindingslijn vormde van Rotterdam over Gouda en Utrecht.
Onder die omstandigheden vond hij het nu zelfs gelukkig, dat zijn neef zoo halsstarrig geweigerd had. »Maar," zoo vroeg hij zich af, »zal Pieter bij zijn weigering blijven?" Spoedig bleek hem echter, dat voor die vrees weinig grond bestond.
Toen Pieter werd aangediend, zat de Baron van Freisheim aan de tafel en las den Prins iets voor. "Nu zal Uwe Hoogheid zich weer vermoeien," zeide deze. "Laat den knaap morgen of overmorgen terugkomen." "Het zal mij niet vermoeien, Freisheim," gaf de Prins ten antwoord. "Integendeel, het zal mij afleiding bezorgen."
»Ze zijn er, Andries," fluisterde Pieter zacht; »ze beraadslagen voor de deur. Ga even je vader en zuster waarschuwen; dan zijn ze tenminste op alle gebeurlijkheden voorbereid." Van Halen keerde nu weer op zijn post aan het venster terug, om zijn waarnemingen voort te zetten.
Na de onplechtige, Pauselijke ceremonie, die wij in December in St. Pieter bijwoonden, trof mij zeer wat wij in het Pantheon zagen, vooral zágen.
"Clotilde!" zuchtte zij in de uiterste moedeloosheid, "bezie uwe moeder nog eens, mijn arm kind; gij ook verlaat mij, gij, mijn evenbeeld! Het zij dan zoo! Daar, Pieter, daar is mijn kostelijkste schat.... Vaarwel, vaarwel!" En zij liep naar den stoel, in welken zij zich als een steen en deerlijk huilend vallen liet.
Pfff, wat ben ik benauwd!» »Goede hemel! Hier moet iets gebeurd zijn, iets vreeselijks. De dokter moet komen, dadelijk, vóór het te laat is. Pieter, mijn lieveling, wordt het iets beter?» »Neen Mama, nog niets. 't Wordt nog veel erger!» Mevrouw ijlde naar binnen, maar weldra kwam zij terug, gevolgd door mevrouw en mijnheer de Wild.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek