Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 november 2025
Maar het basje beukt weer tegen 't lichaam van z'n bas. "Stilte! stilte!" De pistonnist schreeuwt schor in den grijzen walm: "Nou nog een dubbelde Duitsche polleka toe, voor je centen! Vasthouen! Vasthouen! Kom maatje! Kom nou! Even goed je dubbeltje! Kom jongelui, vooruit!" De viool snerpt de melodie weer in. De piano piengelt. Het basje zaagt en sjouwt. Roem-roem-roem-roem.
In het huisvertrek, waar wij haar nu aantreffen, staat een prachtige piano, ziet men eene elegante boekenkast met keurig ingebonden boeken; op een Japansch verlakt boekenrek liggen de werken van smaak, de lectuur van den dag, stichtelijke en profane, in eenigszins bonte mengeling door elkander, een bloemenmand is reeds met geurende hyacinten en kleurige tulpen gevuld.
Het vertrek is licht en luchtig, de piano van Claudine beslaat er eene eereplaats, zonder de canapé of de trumeau met het marmeren blad in den weg te staan. Boven de piano hangt de teekening, die Frits eens naar dominé Willems copiëerde, door den laatste aan Claudine gelegateerd!
Bets ging voor haar piano zitten, raakte zacht de toetsen aan, en het lieve stemmetje, dat ze gevreesd hadden nimmer weer te zullen hooren, zong met eigen begeleiding het oude lied, dat zoo bijzonder op haar toepasselijk was: Die laag staat, vreeze voor geen val, De needrige geen trots; Die klein van kracht is, bouwe vrij Op God, als op een rots.
Ze hadden wel dagelijks laten vragen hoe het den kleinen patiënt ging en eens zelfs er bijgevoegd of de piano ook hinderde, maar zij had die laatste vraag naar waarheid ontkennend kunnen beantwoorden. Waarom had die muziek haar dan gegriefd? Nu vergeeft ze hun zoo gemakkelijk en luistert met welgevallen naar den vroolijken galop, waarvan de tonen flauw tot haar doordringen.
Hij sprak die uit tegenover Kees en Teunis, zeggende: »Mannen, in 't naburige dorp weet ik een piano te huur, wilt ge die voor mij halen?« »Och, jawel!« zei Kees. »Vrij rooken onderweg?« vroeg Teunis. Met deze, en nog andere beloften, ongerekend nog veel overredingskunst, gelukte het hem een zestal mannen voor het karweitje bereid te maken.
De schaduwen in den tuin, tusschen de heesters, waar zij zaten, vloeiden samen; de piano in de andere villa was stil geworden. En het Geluk trok als een sluier tusschen zijne ziel en de wereld daarbuiten: den tuin met zijn aanleg van paden en perken; de villa met gordijnen aan vensters en ijzeren hek; den weg daarachter met geknars van rijtuigen en van trams.
Zij zaten een beetje verspreid om het groote vuur in den open haard, de piano dicht bij hen in een hoek, den rug gedrapeerd naar hen toe en Jules zat er achter, de jongste, zoo verloren in zijn spel, terwijl hij Rubinsteins romance in es speelde, dat hij niet had gehoord, hoe zijne tante was binnen gekomen. Jules ... riep Dolf. Laat hem maar! zei Cecile.
Voor de ontstemde piano zit steeds en altijd een van de Duitsche heeren en vergast ons soms op de heele Wagnercyclus. Jammer, dat de piano niet bij machte is de goede bedoeling naar waarde weer te geven. Vreemd, dat verschil tusschen die twee groote naties, dat hier op dit kleine schip al bijzonder opvallend is.
Maar Bets kon, hoewel ze naar de groote piano smachtte, geen moed genoeg vatten naar "het paradijs" te gaan, zooals Meta het noemde.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek