Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 november 2025
De heer Van der Hoogen stond, met een hoek van ten hoogsten honderd en dertig graden, naar de piano gebogen en maakte zich verdienstelijk met het omslaan der bladen; maar toen hij aan de laatste bladzijde was, nam hij voor goed eene hartvervoerende houding aan, met de eene hand op de piano leunende en de andere in de zijde zettende, terwijl hij zijne leelijke oogen verlokkend door de zaal liet weiden, of ze ook nog in 't voorbijgaan een hart of tien veroveren mochten!
Hij keek op naar de vensterbank daarboven, en mat de grootte van het vertrek met zijn oog. "Ze zullen zijn piano hierbinnen in elkaar moeten zetten," zei hij. "Haar in stukken hier binnenbrengen." Hij bleef nog wat wijlen tusschen zijne voorbereidende maatregelen, en leek temidden van al deze grootheid een peinzende, donkere, kleine gestalte.
Al die treurige donkere uren, waarin zij zonder hoop was, al die teleurstellingen en niet uitkomende verwachtingen, al die zuchten en tranen, gingen nu óp in één juichende vreugde vol glorie en licht. Weêr droomde Mathilde zich wech in wat van avond aan de piano was gebeurd.
De directeur hield voordrachten over opvoeding; ze deden gymnastiek, vormden een zangvereeniging, en bijna elken avond waren er samenkomsten met muziek en voordrachten. En ook waren er boeken, booten, een piano en een badhuis te hunner beschikking. De bedoeling was, dat ze het goed zouden hebben en gelukkig zijn.
Ik begreep heel goed waarom; ik wist, hoe haar te vergelden. Ik wierp mijn krant weg, ging bij haar staan naast de piano en fluisterde haar in: "Denkt ge er wel aan hoe de aardige operette afloopt?" "Heel goed! zooals dat altijd geschikt wordt in de komedie; maar in 't werkelijke leven is het juist omgekeerd, en ik.... ik hecht aan de realiteit!"
De kleine stoel stond op zijn oude plaats; het nette werkmandje nog op dezelfde plank, met het laatste werkje, dat zij onder handen had, toen de naald zoo zwaar werd; de geliefde piano, nu zoo zelden bespeeld, was nooit verzet, en daarboven keek Betsy's gezichtje op hen neer, dat vreedzaam en glimlachend als in vroeger dagen scheen te zeggen: "Weest gelukkig, ik ben bij jullie."
Zij begroette hem hartelijk met een kus en vele goede wenschen, en begon toen, vermoedende dat zij hen in aangenaam en misschien gewichtig gesprek had gestoord, in de andere kamer ijverig piano te spelen.
"Ik ben nog niet gedécideerd," antwoordde Henriette: "wil de heer Van der Hoogen mij eens helpen kiezen? Zullen wij de piano eens openmaken?" "Gaarne, dolgaarne." "Maar gij moet reflecties maken."
Je moest eens weten, hoe dikwijls ik in de schemering heb zitten kijken naar je zuiver profiel, dat zich op het venster afteekende, en hoe ik dan luisterde naar de heerlijke muziek, die er van scheen uit te stralen muziek, zooals deze bijvoorbeeld..." En toen liep zij naar de piano en speelde de eerste maten van een fantasie van Chopin.
En des avonds, bij onzen terugkeer, zou ik muziek spelen op de piano en u de schoonste stukken der beroemde meesters voorzingen, want, oom, ik ben eene goede toon kunstenares.... of ik zou u iets voorlezen uit een vermakelijk boek, of wij zouden kouten over alles wat gij wildet, zelfs over geesten en zielen, indien het u behaagde.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek