Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 mei 2025
Nu liep ze langs den Witten Singel, staarde peinzend naar de sterrenwacht, die haar altijd 'n geheimzinnig kasteel had geleken; het was zoo donker en plechtig onder de dik-bebladerde kastanjeboomen, dat het scheen, of ze in 'n kerk liep, en ze zei: Nu moet je naar Lize, je loopt al zoo lang maar rond; voelde toch ook, dat ze zóó niet bij haar zou kunnen werken.
Jean Valjean staarde onwillekeurig naar dit onmetelijk helder duister, 't welk hij boven zich had; peinzend baadde hij zich in de majestueuse rust des eeuwigen hemels, met geestverrukking en gebed. Toen, alsof het gevoel van plicht tot hem terugkeerde, bukte hij haastig naar Marius, en in den palm zijner hand water scheppende, sprenkelde hij hem zachtkens eenige droppels in 't gelaat.
Wanneer de laatste zonnestralen 't Kasteel vergulden met hun glans, Staat's Ridders dochter Adelheide Daar peinzend op den torentrans. Zij luistert naar de stem der winden, Vertolkt door 't groene looverdak, Naar 't lied van bontgepluimde zangers, Blij huppelend van tak op tak.
De vijftienjarige Jo was heel lang, mager en donker, en deed iemand aan een veulen denken, want ze scheen nooit te weten, wat zij moest beginnen met haar lange ledematen, die haar erg in den weg stonden. Ze had een beslisten mond, een grappigen neus en verstandige grijze oogen, die alles schenen op te merken, en nu eens fel, dan weer guitig of peinzend keken.
Radeloos over den verloren tijd liet hij Merlijn, den ouden toovenaar, bij zich komen, om hem te vragen, wat hem thans te doen stond. Toen de koning hem de zaak had uiteengezet, zag de grijze ziener eenigen tijd peinzend voor zich uit, daarna sprak hij langzaam, met plechtige stem: "Sire, ik ben met uw lot begaan en zal u helpen.
Alsof dat eene verontschuldiging was! Ik ben ook dikwijls ongelukkig. Ik geloof," zeide Marie peinzend, "dat ik grooter verdriet heb gehad dan zij ooit gehad heeft. Het is maar dat zij zoo slecht van aard zijn. Er zijn sommigen die men met de grootste gestrengheid niet dwingen kan.
Eerst stapte hij, met de armen over de borst gekruist, eenige malen het vertrek op en neder, opende toen zijn bureau, waarvan de cylinder naar achteren week, wanneer men het blad bij den knop vatte en naar zich toe trok, en zette zich toen met het hoofd in de hand, blijkbaar zonder eenig voornemen om thans schrijf- of ander werk te verrigten, peinzend neder in zijn ronden stoel.
'Eens, Johannes, ging Pluizer voort, 'zal achter zulk een venster in een stille kamer een flauw lichtje branden. Een droevig lichtje, dat peinzend trilt en de schaduwen op den wand doet dansen. Er zal geen gerucht zijn in de kamer, dan nu en dan een zacht, onderdrukt snikken. Er zal een bed staan met witte gordijnen, met lange schaduwen in de plooien. En in dat bed zal iets liggen, wit en stil.
De heer Madeleine bleef peinzend zitten en luisterde naar den vasten, zekeren tred, die zich door de gang verwijderde. De gebeurtenissen, welke men nu lezen zal, zijn niet alle te M. sur M. bekend geworden.
»Waar denk je zoo ernstig over, Marten?" riep zijn vriend hem toe, die zag, hoe hij de armen slap liet hangen en peinzend op het water staarde. »Speelt zuster Anna je weer door het hoofd?" »Ja," zei Marten zacht. »Ik kan het niet helpen, Aelbert. Altoos als ik hier bij Ruichoort kom, nemen mijne gedachten denzelfden loop, en 't is nu al zooveel weken geleden, dat zij is weggegaan."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek