Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 juni 2025
De boer en zijn knechts maakten dadelijk de booten los om den jongen te zoeken. Ze roeiden over 't meer heen en weer tot den avond, zonder een glimp van hem te zien. Ze konden niet anders denken, dan dat de oude boot gezonken was, en dat de kleine jongen dood op den bodem van het meer lag. Dien avond zwierf Peer Ola's moeder aan den oever.
Zoo onmenschelijk en wreed waren de straffen, die hij den dienaren oplegde, aan wier zorgeloosheid hij de ontvoering van zijn kind toeschreef, dat zij niet dan met den grootsten weerzin door de overige dienaars werden uitgevoerd. En wat Peer betrof, hij zwoer hem den vreeselijksten dood toe, die er te bedenken viel, indien hij hem ooit in handen mocht krijgen.
"Ellendige schurk!" schreeuwt Jonker Jan, terwijl zijn zwaard dreigend boven het hoofd van den verrader flikkert. Peer wijkt op zijde. Het zwaard mist. "Genade, genade!" kermt hij opnieuw. Weer klinkt daarbuiten trompetgeschal, Vianen wordt ongeduldig. De slapenden worden door het rumoer gewekt en komen toeloopen. "Wat is er, wat is er?" klinkt het alom.
"Niemand?" vroeg Bertha nog eens. "Bedenkt, vrienden, dat het een hevige strijd zal zijn, en dat er geen genade is, indien we overwonnen worden." Doch niemand verlangde heen te gaan; zelfs Peer niet. Bij hem was het evenwel geen liefde of getrouwheid jegens de edele Vrouwe, neen, bij hem was 't vrees, dat hij buiten het kasteel gevangen genomen en van zijne geliefde goudstukken beroofd zou worden.
"Neen Heer, schenk mij het leven, anders vraag ik niet, en nog dezen nacht behoort IJselstein u." "Toegestaan!" sprak Vianen kortaf. "Maak u gereed." "Op uw ridderwoord, Edele Heer?" vroeg Peer angstig, daar hij Vianen al te goed kende, om hem zoo dadelijk te durven gelooven. "Op mijn ridderwoord," zeide Vianen norsch, terwijl hij zich verwijderde, om alles voor den overval gereed te maken.
Dien nacht droomde Snepvangers dat hij met Peer naar het front moest, zij hadden schrik en wilden in een schuur kruipen om zich te verstoppen, maar werden gevat door een lijkbidder en de Generaal stond er bij te lachen, zoo valsch en zoo harteloos. Het koude zweet brak hem uit toen hij het dievenkarreken zag voorkomen, het dievenkarreken waarop een kruis stond als op een lijkwagen.
Zooals je een peer alleen proeven kunt met je eigen tong, zoo kun je een boek alleen proeven met je eigen ziel. Iets anders is natuurlijk, dat men het gemeenschappelijke, het algemeen menschelijke, in zichzelf min of meer kan aankweeken, kan trachten een zoo breed mogelijk mensch te zijn en zooveel mogelijk menschen te begrijpen, kortom zoo ruim mogelijk te worden.
Hij speelde als gewoonlijk alleen, maar Caesar lag op de stoep, en toen Moeder den jongen buiten liet, had ze gezegd: "Let op Peer Ola, Caesar." Als nu alles was geweest als gewoonlijk, had Caesar ook het bevel opgevolgd, en de jongen was zoo goed bewaakt geworden, dat hij niet het minste gevaar had geloopen. Maar Caesar was in die dagen zichzelf niet.
De vrucht is van eene spits toeloopende gedaante, en zwaarder, dan de grootste peer: over het geheel heeft dezelve punten, maar die niet steeken. Derzelver vleesch, het welk eene zeer harde schil rondom zig heeft, is van eene mergachtige zelfstandigheid, zoo wit als melk, van een zeer zoeten smaak met een aangenaam zuur vermengd, en zaad-korrels in zig bevattende, even als een groote appel.
Zijne keel werd hem toegenepen van angst, als hij dacht aan het oogenblik, waarop hij in de handen van Vianen zou vallen, want, hij wist het, zijn lof zou dan vreeselijk zijn. De grootste martelingen zouden hem niet gespaard worden en het einde zou een ellendige dood zijn. Ja, als Peer daaraan dacht, sidderde hij over zijn geheele lichaam en wrong hij in den hevigsten angst de handen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek