Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 juni 2025
En zoo voelde Peer, die eerst volstrekt geen eetlust had gehad, langzamerhand zijn moed klimmen en met zijn moed kwam ook zijn eetlust terug. Hij begon eindelijk zelfs praats te krijgen. Dat duurde zoolang, tot plotseling een der aanwezigen zeide: "'t Is toch eene brutale aanranding geweest, die gisterenavond gepleegd is. Die schurk had eigenlijk al aan den strop moeten hangen."
Zeker zou het een volwassen mensch niet gelukt zijn op die manier een boot vlot te krijgen op het Takermeer, maar als 't water hoog is, en 't ongeluk het wil, hebben kleine kinderen er een wonderlijken slag van op 't water te komen. Al gauw dreef Peer Ola rond op het Takermeer, en riep om Jarro.
Ik zocht in mijn wagen, in twee, drie valiezen.... Hier, zeide ik tot Demea; is een staal van purper van Thiatyra, allereerste kwaliteit. Maar het is niet zoo purper als je kus was, Demea.... Het is purper genoeg voor een keurs, zeide Demea. En hier, toonde ik; is een parel, heel groot, gevormd als een peer, maar.... Maar wat, heer? ....niet echt, zeide ik. Ik reis niet met èchte parels.
Hij stond op en verwijderde zich haastig. Spoedig kwam hij terug met een touw en een witten doek. Hij bond dien aan het touw vast en wierp hem het kijkgat uit. Toen bewoog hij hem op en neer, in de hoop, zoo de aandacht van den vijand te trekken. Ha, daar kwam iemand. 't Zou gelukken .... "Wie daar?" hoorde hij zacht roepen. "Dat doet er niet toe," antwoordde Peer.
Je wilt dus in elk geval den burcht verlaten?" "Ik blijf hier geen dag langer," zeide Peer. "Denk je, dat ik mij nog eens wil laten geeselen? Je hebt het zeker nog nooit gevoeld, Fulco, anders zou je weten, dat naar een tweeden keer nooit sterk verlangd wordt. Waarheen ik ga, weet ik nog niet. Ik denk, dat ik dienst ga nemen bij den Bisschop.
Dan tilde zij met den mageren rechterarm de linker bleef onder den doek het houten deksel op, zette dit schuin ter zij, nam de stalen vork, prikte in het dampende water, haalde een peer naar boven en reikte dien den kooper toe, die een heelen toer had om te genieten van den heeten peer zonder zich te branden.
Er lagen veel goede vaartuigen aan den kant, maar zij waren vastgebonden. De eenige, die daar los en leeg lag, was een oude droge schuit, maar zoo slecht was ze, dat niemand er aan dacht ze te gebruiken. Maar Peer Ola kroop er in, zonder er om te geven, dat de heele bodem onder water lag. Hij kon de riemen niet gebruiken, maar hij begon met de boot te wiegen en te schommelen.
Gij hebt het leven nooit griezelig gekend, Snepvangers... Voor de meesten is het altijd zoo... Kom... Ja de menschen loopen met een mombakkes en in een vastenavondkostuum... en hoe ouder zij worden hoe minder zij zeggen wat ze denken... Zij zaten weer aan de tafel en de scherpe haviksoogen van Peer loerden ver zijn stalen bril.
Meer en meer begon hij te gelooven, dat hij bedrogen was. "Peer, Peer, dat zal je heugen!" riep hij woedend uit. "Blijf nu uit mijne handen, wat ik je bidden mag, want nu zul-je nog eens wat anders voelen dan eene geeseling." Peer stoorde zich niet aan Fulco's machtelooze woede; hij bleef steeds onzichtbaar. In de hevigste onrust wachtte Fulco nog wel een uur, maar er kwam niemand.
Bij lange niet... maar hij stelde er veel belang in... vooral als zijn respect wat verminderd was... Hoe? Wel ik bewees hem dat een stamvader van een baron als Hollandsch kleermaker naar Antwerpen gekomen was in de zeventiende eeuw... dat een ander adellijk heer een afstammeling was van een kamerknecht... Maar wat kan u dat schelen, Peer...
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek