Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 juni 2025
Dit was een vrouw, een V.R.O.U.W. Hij had niet geweten, dat er zulk een wezen kon bestaan. De weinige vrouwen, waar hij op gelet had, geleken in niets op deze. Hij vroeg zich af, hoe het oordeel van ouden Pat over haar geweest zou zijn, of zij de soort van vrouw was, aan wie zijn zoon zich volgens zijn raad met beide handen vast moest klemmen.
"De eerste keer in den ring is altijd vreemd en Kelly heeft er een handje van, zijn tegenstander op hem te laten wachten, in de hoop dat hij plankenkoorts zal krijgen." "Dat is 't niet," antwoordde Pat. "'t Is de tabaksrook. Daar ben ik niet aan gewend en ik word er gewoon misselijk van." Zijn manager voelde een schok van verlichting.
Maud Sangster, ik verzeker u, op mijn eer, dat bedriegen en knoeien bij de bokssport iets is dat niet bestaat." "Wat denkt u er van, Mr. Glendon?" vroeg zij. "Net als ik," sneed Stubener het antwoord af. "Hij weet, dat alles wat ik zeg waar is, elk woord. Hij heeft nooit in zijn leven anders dan een eerlijke partij gebokst. Nietwaar Pat?"
Niet dat jonge Pat een lastig humeur had of dwars was, zooals zijn vader had gevreesd. Integendeel, hij was verwonderlijk zacht en vriendelijk. Maar hij had heimwee naar zijn geliefde bergen. Daarbij was hij innerlijk ontsteld door de stad, ofschoon hij schijnbaar onbewogen door de drukke straten liep als een roode Indiaan. "Ik ben hier gekomen om te boksen," begon hij toen de eerste week om was.
Bovendien, bedenk, dat ik alles weet van de wedstrijden en dat ik je uitbreng. We moeten je er in werken en ik ben mans genoeg om te weten hoe. Als wij geluk hebben, kan je in een paar jaar bovenaan staan en kampioen zijn met een schep duiten." Pat zuchtte bij het vooruitzicht; toen leefde hij weer op. "En dan kan ik mij terugtrekken en naar huis gaan naar den ouden man," zeide hij.
Zeg zelf: zou jij een dollar of vijf dollars betalen om tien seconden te zien boksen?" Pat was overtuigd en hij beloofde, zijn toekomstig publiek waar voor hun geld te zullen geven, ofschoon hij erbij voegde, persoonlijk liever te gaan visschen dan honderd ronden te zien boksen. Nog had Pat nergens werkelijk zijn bokskunst vertoond. De sportlui uit de stad lachten als zijn naam werd genoemd.
't Is echt waar. Wat denk je van een kerel, die de weegschaal laat doorslaan tot tweehonderd en twintig pond boks-gewicht, twee en twintig jaar oud is en een stoot kan toebrengen, tweemaal zoo hard als ik in mijn besten tijd? Dat is hij, mijn jongen, de Jonge Pat Glendon: onder dien naam zal hij vechten. Ik heb alles al voor elkaar.
Pat kreeg hem midden op zijn kaak met een kracht, die zijn tanden deed rammelen. Uit het publiek ging een gebrul van vreugde op. Maar Pat hoorde het niet. Hij zag alleen Sosso voor zich tandeknarsend en uitdagend, in 't minst niet bezwijmd. De slag had Pat bezeerd, doch veel meer was hij woedend over de schurkenstreek. Al de woede, die zijn vader ooit gevoeld had, laaide op in hem.
"Voor jou wèl," riep zijn manager schaterend, "ofschoon ... wat je in die rommel ziet ... dat gaat boven mijn verstand." Pat zuchtte, maar antwoordde niet. In zijn heele leven had hij maar één mensch ontmoet, die om gedichten gaf, en dat was de roodharige schooljuffrouw, voor wie hij naar de bosschen was gevlucht. "Waar ga je naar toe?" vroeg Stubener verwonderd, terwijl hij op zijn horloge keek.
Ik wil dat u Jonge Pat uitbrengt. Ik kan niet meer op reis gaan. Daarom zend ik om u. Ik was van plan hem zelf uit te brengen. Maar dat gaat niet. Tenslotte ga ik toch binnen niet te langen tijd het hoekje om. Er zit voor u beiden een fortuin in, maar ik wil graag zelf het contract opmaken. Hoogachtend, Pat Glendon. Stubener wist niet wat te gelooven.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek