Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 juni 2025
Een man, die misselijk werd uit zenuwachtigheid, zou nooit overwinnen in 't prijs-gevecht, al was hij ook zoo sterk als Simson. Maar tabaksrook ... daar moest de jongen aan wennen, dat was al. Het binnenkomen van Jonge Pat in den ring werd in stilte aangezien, maar toen Rough-House Kelly onder het touw doorkroop, werd hij met luid gejuich begroet. Hij deed zijn naam geen oneer aan.
Oude Pat was de eenige, die sprak, ofschoon hij eerst na afloop van den maaltijd het onderwerp aansneed, dat hem 't naast aan 't hart lag. "Pat, jongen," begon hij, "je weet wie die heer is?" Jonge Pat knikte en wierp een vluchtigen, onderzoekenden blik op den manager. "Hij zal je meenemen naar San Francisco." "Ik wou liever hier blijven, vader," was het antwoord.
Toen gebeurde het en zoo haastig dat niet één onder de honderd toeschouwers het zag. Rufe Mason deed een schijnstoot rechts. Het was blijkbaar geen echte schijnstoot, maar een voeler, een prikkelende dreiging van een mogelijken stoot. Op dit oogenblik gaf Pat zijn stoot. Zij waren zoo dicht bij elkaar, dat de stoot van nauwelijks acht duim afstand aankwam.
"In welke ronde zeide hij dat mijn partij met Nat Powers zou eindigen?" Eer zij antwoorden kon, was de manager er midden in. "Nonsens Pat!" riep hij. "Schei uit. Zulke praatjes loopen er altijd. Laat het interview voortgaan." Glendon luisterde niet; zijn oogen, strak in die van Maud, waren niet langer zacht blauw, maar hard en bevelend.
Stubener voelde een steek van teleurstelling. Ten slotte diende het allemaal nergens toe. Dit was geen bokser die verlangde uit te komen. Zijn forsche lichaamsbouw beteekende niets. 't Was niets nieuws. 't Was een groote kerel, als gewoonlijk doorregen met vet. Maar de oude Keltische drift van ouden Pat laaide op en zijn stem werd schor en gebiedend. "Je gaat naar de steden om te boksen, jongen.
Hij schudde zijn hoofd als om zich te bevrijden van den schok van den slag en plantte zich vóór zijn tegenstander. Alles gebeurde toen in één seconde. Met een schampstoot, die zijn tegenstander uitlokte, stootte Pat de solar plexus, terwijl hij bijna op hetzelfde oogenblik met zijn rechter een zijstoot tegen de kaak gaf.
Het was de gewoonte, dat jonge boksers den naam aannamen van oude ring-helden, dus vermoedde niemand, dat hij de zoon was van den grooten Pat Glendon en Stubener hield zijn mond. Dat was een goede verrassingsbom om later te doen springen. Na een maand wachten kwam de avond van het gevecht. Stubener's angst was hevig.
Ik wist niet dat ik zoo driftig kon worden, maar nu ik 't weet, zal ik er voor oppassen." En Stubener geloofde hem. Hij kwam er langzamerhand toe, alles te kunnen gelooven van zijn jongen beschermeling. "Je hebt het niet noodig je boos te maken," zeide hij; "je bent toch altijd je tegenstander volkomen de baas." "Elke seconde en elken duim van de partij," gaf Pat toe.
Welke prijsbokser had nooit van Pat Glendon gehoord? ofschoon er maar weinigen meer leefden die hem in zijn fleur gezien hadden en er zelfs niet veel meer waren, die hem ooit gezien hadden. Doch zijn naam had een plaats gevonden in de geschiedenis van de bokssport en geen sport-lexicon was volledig zonder dien naam. Zijn roem was paradoxaal.
"In godsnaam, Pat schei uit met die dwaasheden," viel Stubener in. "Ik wou, dat U mij een kans gaf om te antwoorden," sprak Maud Sangster. "Ik geloof, dat ik zelf wel in staat ben met Miss Sangster te spreken," voegde Glendon er bij. "Ga jij maar weg Sam. Ga weg en kijk eens naar de photo's."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek