Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 juni 2025
"Kom Leo!" zei Francis, "het is niet gezond hier in dien vochtigen damp te gaan zitten, en toch had ik mij voorgesteld hier te rusten; laten wij onder dien boog schuilen, die den toegang verschaft tot hetgeen er nog van dien toren overblijft. Er is daar wel een brok steen, waar niet al te verwende lieden, zooals gij en ik, zitten kunnen."
Zoo, aan één opperhoofd gehoorzamende, zal de ridderschap, door hare eendracht alleen, elke zucht naar onafhankelijkheid verstikken, die ergens uit den schoot van het dorpere volk mocht opstijgen; en waar nog iets van de oude vrijheid der onedelgeborenen overblijft, daar zullen wij deze laatste sporen der barbaarsche wetten onmeedoogend vernietigen.
Naar allen uiterlijken schijn is het de laatste plaats waar men verwachten zou zoo'n vogel aan te treffen, en er zijn uitstekende schuilplaatsen vlakbij; toch is dit de plek, waar Whitooweek overdag graag ligt, en hier zal hij naar terugkeeren, zoo lang er ook maar één houtsnip overblijft.
Geen, ernst zooals die gewoonlijk begrepen wordt, geen ernst, die zuur kijkt en de, wenkbrauwen samentrekt met de sombere voorhoofdsrimpels, die smaalt op alle stof, op alle zinlijkheid, op alle schoon van vormen en kleuren, en voor wien eindelijk niets van het leven overblijft dan eene dorre, kale woestijn; geen ernst, die konfijt in suikerzoet geteem, of veroordeelt in harde liefdeloosheid.
Want, dat ieder mensch bestaat uit een tweevoudig ik, dat er bij den dood een scheidingsproces plaats heeft, ten gevolge waarvan het onsterfelijke gedeelte overblijft, om een nieuw leven te beginnen, was een overtuiging, door de Oude Germanen met alle andere volken en volkengroepen gedeeld.
Het borstharnas van zijn rijdier was van spek, want zeide hij, het ijzer kost te duur, het staal is buiten prijs en, wat het koper betreft, in de laatste dagen heeft men er zooveel van noodig gehad om kanonnen te gieten, dat er niet genoeg meer overblijft om een konijn uit te rusten; tot hoofddeksel had hij een schoonen saladestruik, dien de slekken nog niet opgegeten hadden; op de salade stak eene zwanepluim, om hem te doen zingen als hij soms stierf.
"Ik neem de vrijheid het u te vragen, niettegenstaande den regen, omdat mij nog slechts zoo weinig tijd overblijft." "Ja, mijnheer," en Jo vermorzelde het bloempotje bijna door de plotselinge kracht, waarmee zij het aan haar hart drukte. "Ik wilde een jurk voor mijn kleine Tina koopen, en ik ben te dom om dat alleen te doen. Wilt u zoo vriendelijk zijn mij met raad en daad te helpen?"
"Ik moet overleggen, wat mij overblijft te doen." Zijn gedachten doorvlogen zijn geheele leven, slechts niet den tijd zijner liefde voor Anna. Eerzucht ...? Serzuchowsky? De wereld? Het hof? Op niets van dit alles bleven zijn gedachten zich hechten. Dat alles had vroeger een beteekenis voor hem, nu bestond het voor hem niet meer.
»Hij kan en moet zulks!" hernam Banks. »Alles wat binnen de grens der mogelijkheid ligt, moet en zal volbracht worden. Dan, als er niets meer voor den mensch overblijft te weten van den bol, dien hij bewoont....." »Zal hij verdwijnen met dien bol, die geene geheimen meer voor hem heeft," antwoordde kapitein Hod.
Kort geleden heeft men verschillende wijzen uitgevonden om het goud van aarde en zand te zuiveren. Vele der nieuwe uitvindingen hebben reeds aan de uitvinders aanzienlijke voordeelen opgeleverd, niettegenstaande thans aan den Sacramento naar goud wordt gezocht op plaatsen, die vroeger reeds door anderen werden omgewoeld. Velen leiden echter de rivier van hare natuurlijke bedding af, door middel van dijken, en wasschen dan het slijk, waarmede de bodem bedekt is, waardoor zij soms vrij wat goud bijeenzamelen. Een gezelschap goudzoekers, dat uitsluitend uit advocaten en geneesheeren uit Newyork bestaat, werkt op deze wijze in de nabijheid van Mormon Island, op de plaats zelve waar het goud het eerst ontdekt werd. Dat gezelschap levert het eenige voorbeeld op eener vereeniging van menschen op Californie, welke zich weet staande te houden en in welker boezem geene tweedragt heerscht. Al de vereenigingen of maatschappijen van gouddelvers, die zich met zoo veel ophef in de Vereenigde Staten, Frankrijk of Engeland organiseerden, waren reeds op denzelfden dag ontbonden, toen zij te San Francisco aankwamen en zoo zal het ook met alle andere maatschappijen gaan, die nog komen zullen. De handwerksman denkt: "De maatschappij rekent op mijne armen om fortuin te maken; maar nu ik eenmaal hier ben, heb ik de maatschappij niet meer noodig. Waarom zal ik zonder noodzakelijkheid het werktuig in de hand van een ander zijn? Waarom zal ik in eene betrekking blijven, die mij belet om te doen wat ik wil en die mij verbiedt voor mij zelven op die plaatsen goud te gaan delven, waar iedereen schatten vindt?" En op den dag waarop die handwerksman zoo redeneert, verlaat hij San Francisco, trekt naar de mijnen en de arme directeuren der maatschappijen blijven geheel alleen achter met de machinen, die zij uit Europa medebragten en ook met een aantal bewijzen en geschriften, die wel is waar behoorlijk in orde zijn, doch waarmede zij niets kunnen uitrigten, daar de plaatselijke overheid de laatste toevlugt die hun overblijft niet bij magte is om de arbeiders, die vlugtende hunne contracten verbraken, tot het vervullen hunner verbintenissen te dwingen. Ik schrijf hier niet de geschiedenis van ééne, maar van bijna honderd maatschappijen. De eenige wijze van vereeniging die in Californie stand houdt, is die van bloedverwanten. Eene familie van zes jongens of meisjes, die goed kunnen werken en eensgezind leven, zoude in San Francisco, binnen zes maanden, 20
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek