Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 3 mei 2025
En zij scheen het jonge meisje een beeld van zóo groote, onuitgesproken treurigheid toe; er zweefde over de rijke, versleten meubels zulk een waas van vervlogen gezelligheid; er hing in den corridor, in het vertrek zulk een atmosfeer van weemoed; er lag over de plooien der donkergroene ripsen gordijnen zulk een nevel van melancholie, dat zij zich bij haar binnentreden beklemd om het hart voelde, als was het leven de moeite niet waard.
"En gij gelooft daarbij voorzeker, dat ik mij wijsgeerig en met berusting aan mijn lot zal onderwerpen?" Ja, dat alles straalde in de woorden van Alice door, en hare vochtige oogen verkondigden dat zoo duidelijk, dat Cyprianus op het punt was dat onuitgesproken en toch zoo welsprekend verwijt te beantwoorden.
Het is alsof beiden gevoelen, dat er tusschen hen, belemmerend, een onuitgesproken woord ligt; de gedachte daaraan doet hen beurtelings bleek worden en blozen, terwijl zij eenige alledaagsche woorden wisselen. "En nu blijf je voorloopig mijn gast, niet waar?" "Wanneer ik mag, gaarne!" "Of je moogt?
Beiden liepen een poosje zwijgend door de stille dorpstraat, ieder verdiept in zijn eigen gedachten. Er drukte een vage, onuitgesproken bezorgdheid op hun gemoed. Ja, 't was wel vervelend dat Tante daar steeds op terugkwam. Wat had ze nu toch eigenlijk aan dat achternichtje, dat ze slechts twee-of-driemaal in haar leven had gezien? Als ze die nu maar niet in haar testament ging bevoordeelen!
Papa, die niet van de sterksten is, werd gevaarlijk ziek .... misschien heeft u er van gehoord...." Professor Van Dam knikte. Hij zag André met belangstelling aan, al lag misschien in den opslag zijner geestige oogen de vraag te lezen waar moet dit alles toe dienen? André ontcijferde die onuitgesproken woorden, en ging schielijk voort: »Er is nog maar weinig bij te voegen.
Maar de dichter, die niet hooger poogt dan een zichtbare of reeds doordachte werkelijkheid in het woord uit te drukken, put in het woord den schat van het onuitgesprokene uit. Het kan zijn, dat rythme en klank daarin nieuwe onuitgesproken schoonheid brengt. Maar zijn ook deze elementen zwak, dan behoudt het gedicht zijn werking slechts zoo lang, als de gedachte zelf den hoorder boeit.
Hebt u nooit eens gehoord van meneer Beekman en meneer Seeze? Nu, ge ziet, ik ken hun namen nog, en ze dateeren toch uit het Germanentijdperk van mijn levensgeschiedenis. De eerste was klein en vriendelijk. Zijn oogen en zijn mond glimlachten ieder kind een onuitgesproken welkom toe. Een zachte, vriendelijke man. De tweede was lang en statig. Maar ook vriendelijk, schoon op een andere manier.
Ik wandelde aan Bertus' andere zijde. Wij zwegen alle drie. Omdat ik mindere ben, en die korporaal een korporaal is, kon ik niet zeggen: »wie is die vent!« Intusschen werd dit onuitgesproken vraagstuk evenmin van Bertus' zijde, als van die des korporaals opgelost. Opeens begon de korporaal een geanimeerde conversatie door mij toe te voegen: »Kè je niet groete?«
Van dit oogenblik bestond er tusschen deze twee mannen onuitgesproken genegenheid.
Daarna verflauwde het gesprek een weinig, totdat Lady Honoria het weder aan den gang bracht. "Wat hebt gij hier uit het venster een mooi uitzicht op de zee," zeide zij, met haar welluidende stem. "Ik ben blijde dat ik het gezien heb, want morgen ga ik heen, moet gij weten." Beatrice zag levendig op. "Mijn man gaat niet mee," vervolgde zij, als tot antwoord op een onuitgesproken vraag.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek