Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 oktober 2025
Het gelukte Passafiore donna Micaela te ontroeren. Plotseling begreep zij hoe de oude roover in de steengroeve moest lijden. Zij ziet hem wachten op den waanzin. Zij denkt er aan hoe trotsch hij geweest is en hoe gebroken en vernietigd hij nu is. Neen, neen, geen mensch mag zoo lijden, dat is te veel, te veel. "Passafiore," barst zij uit, "zeg, wat je wenscht. Ik zal doen, wat ik kan.
Doch dezen keer liet het zonderlinge schepsel, dat men stom waande, aan hare lippen een naam ontsnappen, slechts een enkelen, dien van den moordenaar van Cawnpore! »Nana Sahib! Nana Sahib!" herhaalde zij, alsof het beeld van den nabob, door eenig onverklaarbaar voorgevoel, in hare herinnering was opgekomen. Deze naam deed den officier ontroeren. Hij volgde de schreden der krankzinnige.
De liefde van de als jongen gekleede Mignon, die hij uit de handen van een wreeden kunstemaker redt, en die hem nu als een vader beschouwt; de aantrekkingskracht van een ouden harpspeler, wiens liederen hem ontroeren, en die hij tegen de harde wereld wil beschermen, dragen hiertoe veel bij. Het gezelschap speelt eenigen tijd op het slot van een baron.
Rodolf was van wanhoop en razernij zinneloos geworden, hij verstond de woorden van Borluut wel, en wellicht kwam een dankbaar gevoel zijn hart ontroeren, maar het verwijt van verstandhouding met de vijand, hem door de Seneschalk Robert gedaan, had hem met zulke bittere spijt vervuld dat hij niet langer leven wilde.
Als men echter in gedachten die storende bijkomstigheden verwijdert, heeft de lijdende moedermaagd van Juan de Juni de macht, ons door de uitdrukking alleen van haar door hopelooze smart verwrongen gelaat, oprecht te ontroeren.
Toen hij van 't geluk sprak 'twelk dokter Helmond met zijn geliefde "te gemoet ijlde", in vergelijking van een lijdend herstellen zooals van den majoor Kartenglimp of een doodelijk ziekbed, waaraan zooals hij vernam de muziekmeester Donerie gekluisterd was; toen hij die weelde des echtelijken geluks, in tegenstelling van zooveel lijden op dit "werelddeel" had geteekend, toen heeft hij haar zien verbleeken en ontroeren.
Wie naar Hem het aanzicht rigt wordt ziende, en ontvangt den sleutel aller raadselen. Wat de mensch als waarheid liefheeft, het zal hem liefhebben, noem het licht loogen en gij blijft in duister. Maar verheft u en weest uzelven getrouw en de heerlijkheeden uwer ziel zullen u ontroeren. Zooals Hij, antwoordende, mij geringe ontroerd heeft, toen Hij mijnen waan brak omdat ik Hem vertrouwen bleef.
Op dat oogenblik zou ieder, die in het kantoor der douanen doorgedrongen was, Fogg gezien hebben, op een bank gezeten even kalm en onverstoorbaar als altijd. Onderworpen kon men niet zeggen, maar ook die laatste slag had hem niet kunnen ontroeren, ten minste zoo scheen het.
Aandoenlijke begoocheling eener moeder! Zij meende nog altijd, dat men haar het kind bracht. "Nog niet," hernam de geneesheer, "niet in dit oogenblik. Ge zijt nog koortsig. Het gezicht van uw kind zou u te veel ontroeren en nadeelig zijn. Vóór alles moet ge hersteld zijn." Zij viel hem heftig in de rede: "Ik ben hersteld, ik zeg u dat ik hersteld ben. Hoe dom van dien dokter.
"Ja zeker", knikte hij vrindlijk. Met sprong hij 't bed uit, schoot in z'n kleeren. Vandaag zou niks 'm ontroeren. Z'n uitgerust lichaam gaf 'm een wondere kracht. Over de daken vloeide wijder het licht, een musch tsilpend bewoog op den stang van 'n schoorsteen. 't Leek of de dag geluk moest bevatten, of een ongekende geheimenisnadering uit de droogkoele lucht die 't raam binnenstroomde, steeg.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek