Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 mei 2025
Haastig drukten de jongelieden 't Oude Hoen de hand, en snel verwijderden zij zich in de richting van de plaats, waar de strijd gevoerd werd. 't Oude Hoen zag hen na zoo lang hij kon, en het was den dapperen Vrijbuiter aan te zien, dat hij ontroerd was... Enkele uren later keerde hij naar zijne hoeve terug, geheel alleen.
Hij liep gedurende eenige oogenblikken hevig ontroerd heen en weder; daarop werd hij bedaarder, zijn gelaat hernam de gewone kalmte, en zich tot mij wendende, zeide hij: "als gij nu de Nautilus wilt bezoeken, mijnheer de professor, ben ik geheel tot uw dienst." De Nautilus. Kapitein Nemo stond op; ik volgde hem.
Hij kon met zijn schepelingen het strand niet verlaten, want ook zij werden met gejuich begroet. Eindelijk wenkte hij tot stilte. Het gedruisch ging eensklaps in een diep stilzwijgen over. Hij sprak toen allen aan: »Vrienden en wapenbroeders! Ik ben ontroerd, ik voel mij zoo gelukkig, dat ik weer bij u ben. Weest allen hartelijk gegroet!
Alleen wanneer hij met zijn regiment vertrekken moest, werd hij "nog dieper ontroerd" als hij "verder zich omkeerende, het droeve Bethken tegen een huis met den voorschoot vóor het aangezicht zag staen."
Zal men gelooven, dat ik zelfs toen den moed niet had, het woord tot haar te rigten, of de oogen naar haar op te slaan, of haar aan te raken en de hand op hare knie te leggen om een steunpunt te zoeken? Sprakeloos, roerloos was ik, maar voorwaar niet weinig ontroerd.
Toen reikte zij het den ridder met de woorden: "Hem, dien het toebehoort, heb ik lief met mijn gansche hart en ziel, red mij daarom uit de kwellende onzekerheid en zeg mij, zoo gij kunt, wie en waar hij is!" Diep ontroerd nam Walewein het schild van haar aan. Eén blik erop was hem voldoende; met een luiden uitroep van verrassing herkende hij het schild van zijn wapenmakker.
Ik was ontroerd, niet omdat ik deze dingen van u wist, niet omdat ik dacht, »zoo en zoo heeft die vrouw geleefd, dit en dat geleden«, maar omdat uw trouw, uw zelfverzaking, uw verwonderlijk gemis aan besef van uw eigen heiligheid, in u zoo zichtbaar leefden, als 't ware heenschijnend door uw geheele persoonlijkheid.
"Een droevig lot!" mompelde Zabern, wiens ietwat ruw en onaandoenlijk gemoed toch ontroerd werd door Paul's ontijdig en tragisch einde. "En ten deele ben ik daar de oorzaak van." "Hoe zoo?" "Het cijferbericht dat ik hem toevertrouwde was de oorzaak van zijn dood." "Ge meent, dat hij vermoord werd om te verhinderen dat hij het ontcijferen zou?" "Juist.
Op dat oogenblik, dat de voornaamste proef zou gedaan worden, schoten de oogen van professor Lidenbrock bliksemstralen door zijn bril; zijne vingers beefden, toen hij het oude perkament weder opnam; hij was diep ontroerd.
Bij fakkellicht werd het nieuwe eerelid door zijn fanfare een serenade gebracht, en afgevaardigden van de verschillende vereenigingen, hiertoe door den verdierenpikker aangezet, brachten complimenten en bloemen. Madame was ontroerd door het onverwachte. Marieken gloeide van trots en Snepvangers stond met milde eenvoudigheid te genieten van dit voorsmaakje der toekomstige glorie.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek